برج ایفل به عنوان یک سمبل موقت تعیین شده بود تا گویای قدرت صنعتی فرانسه برای بقیه اروپا باشد. ایفل می‌دانست که شرایط پروژه‌ی ساخت و ساز طوری طراحی‌شده که این برج در سال 1909 تخریب شود، بنابراین او با برجسته‌ترین دانشمندان در دنیا ارتباط برقرار کرد تا تلاششان را بکار گیرند و برج را باهدفی علمی و به شکلی قانونی بسازند تا از فراموش‌شدن تدریجی نامش جلوگیری شود.
پس از تکمیل شدن برج، آپارتمان به‌عنوان یک آزمایشگاه برای اندازه‌گیری‌های جوی (اتمسفری)، مشاهدات نجومی و آزمایش‌های فیزیک به کار گرفته شد. درنهایت او کاپیتان گوستاو فری را به‌عنوان هم‌دستش استخدام کرد. او در سال 1903 از برج در جهت آزمایش‌های تلگرافی بی‌سیم ارتش فرانسه بهره برده بود. برج می‌توانست سیگنال‌های بی‌سیم را تا مسافت‌هایی مثل آمریکای شمالی پخش کند و این موضوع اهمیت آن را بیشتر برای شهر روشن می‌کرد، چون در غیر اینصورت تا 6 سال بعد از بین می‌رفت.
نویسنده Henri Girard اعلام کرد که در مقابل ساختار آهنی مدرن و تکنولوژی پیشرفته‌ی برج، آپارتمان ایفل از سبکی ساده و بی‌شیله‌پیله برخوردار است که محبوب دانشمندان می‌باشد. همان‌طور که ممکن است به نظر برسد، طرف صحبت او نخبگان پاریس بودند و بعد از آن، افراد زیادی خواستار اجاره کردن مخفی گاه او شدند. با این حال، آپارتمان ایفل محرمانه باقی ماند و او در فرصت مناسب تنها پذیرای مهمانانی مثل توماس ادیسون بود.
No tags for this post.