اینکه چگونه آسیب ماده ژنتیکی اسپرم منجر به سقط می‌شود پرسشی است که برای پاسخ به آن پژوهش‌های متعددی صورت گرفته است. به منظور بررسی اثر آسیب به ماده ژنتیکی اسپرم در برهمکنش‌های ایمنی بین اسپرم و لوله رحمی، دکتر رضا افلاطونیان، زندیه، اشرفی و همکارانشان در پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه علوم پزشکی ایران، پژوهشی را طراحی کردند که طی آن اسپرم از ۱۰ مرد نابارور با بیش از ۲۰ درصد آسیب به ماده ژنتیکی و ۱۰ مرد سالم با کمتر از ۳ درصد آسیب به ماده ژنتیکی، گرفته شد.
پس از آماده سازی، اسپرم‌های دو گروه با سلول‌های لوله رحمی هم‌کشتی داده شدند. یکی از گیرنده‌های مهم در برهمکنش ایمنی بین اسپرم و سلول‌های لوله رحمی، گیرنده ای ست به نام Toll که در لقاح و بارداری نیز مؤثر است. بیان این گیرنده و عوامل مرتبط با آن در سلول‌های لوله رحمی دو گروه مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی Andrology به چاپ رسیده است، نشان داد، به جز IFN‐β و TNFα ، بیان سایر ژن‌های مرتبط با گیرنده مورد بحث در سلول‌های لوله رحمی گروهی که اسپرم‌ها دارای آسیب بالای ماده ژنتیکی بودند، به میزان قابل ملاحظه‌ای بیشتر بود.
طبق اعلام پژوهشگاه رویان، نتایج این پژوهش نشان می‌دهد، حضور اسپرم‌هایی با ماده ژنتیکی آسیب دیده در لوله رحمی، باعث بیان عوامل مسیر Toll در سلول‌های لوله رحمی می‌شود که منجر به افزایش بیان عوامل مؤثر در التهاب می‌شود. این شرایط باعث بروز وضعیت پاتولوژیکی می‌شود که ظرفیت‌یابی اسپرم، لقاح، تکوین جنین و لانه‌گزینی (اتصال و جای‌گیری جنین در دیواره رحم مادر) را تحت تأثیر قرار داده، می‌تواند منجر به سقط شود. این شرایط یکی از علل ناباروری در مردان مبتلا به آسیب ماده ژنتیکی است.
No tags for this post.