ساخت شیشه از پسماند مواد غذایی

بازیافت مواد موجود در زباله های خانگی و صنعتی موضوع جدیدی نیست، اما یک استاد دانشگاه کلورادو گامی فراتر نهاده و برنامه ای برای استخراج مواد معدنی مختلف از این پسماندها و تولید شیشه را آغاز کرده است.

مجله نیوساینیست به تازگی مصاحبه ای را با دکتر ایوان کرنجو (Ivan Cornejo) ترتیب داده است. او در این مصاحبه، جزئیات بیشتری در مورد این شیوه نوین ارائه می دهد.

 

 

 

چه چیزی شما را تشویق کرد که به سمت استخراج مواد معدنی از پسماندهای غذایی بروید؟

در سال 2013 خبری شنیدم مبنی بر اینکه استخراج یک معدن کربنات کلسیم در یکی از کشورهای آسیایی موجب برهم خوردن توازن زیست محیطی و نابودی جنگل های اطراف شده است. من اهل شیلی هستم. در کشور من، استخراج معادن مس سبب بروز مشکلات زیست محیطی زیادی شده است. می دانیم که کربنات کلسیم در پوسته تخم مرغ وجود دارد و به این ترتیب بود که با خودم فکر کردم آیا می توان مواد سودمند دیگری را نیز در پسماندهای غذایی به دست آورد یا خیر. اگر بتوان به جای استخراج از معدن، مواد مورد نیاز را از ضایعات خوراکی ها به دست آورد، چرا این کار را انجام ندهیم!

 

استخراج مواد معدنی از پسماندها به چه صورت است؟

سالهاست که از پسماندهای غذایی به عنوان منبعی برای تولید انرژی یا سوخت استفاده می کنیم. در حال حاضر، این پسماندها سوزانده می شوند و یا اینکه با استفاده از باکتری هایی ویژه، به گازهای سوختی تبدیل می شوند.

پروژه ما یک گام به جلو است و در واقع از محصولات جانبی این فرآیندها استفاده می کنیم. برای نمونه از خاکستر بر جای مانده از سوزاندن این مواد می توان مواد معدنی برای ساخت شیشه یا سرامیک را استخراج کرد. در واقع به جای استخراج مواد معدنی از سنگ معدن و یا خاک معدنی، آنها را از خاکستر پسماندهای غذایی به دست می آوریم.

 

 

دیگران چه واکنشی به این طرح شما نشان دادند؟

واکنش مردم به دو دسته بود: همکاران پژوهشگرم و به ویژه استادان دانشکده معدن دانشگاه کلورادو از این طرح استقبال نکردند و نمی دانستند که چرا این پروژه را مطرح کرده ام. در مقابل، دانشجویان از این شیوه استقبال کردند. از نظر دانشجویان این شیوه نه تنها جالب بود، بلکه می تواند حوزه ای جدید را رقم بزند.

 

تاکنون چه دستاوردهایی در این زمینه داشتید؟

من ابتدا یک فهرست از 50 نوع پسماند اصلی غذایی تهیه کردم. موادی نظیر پوست سیب زمینی و یا پوست انواع آجیل از جمله این موارد بودند. سپس من و دانشجویانم توانستیم هشت نوع شیشه مختلف را از این مواد بسازیم. پوست موز، پوست بادام زمینی، پوست تخم مرغ و … از جمله مواد مورد استفاده بودند که عناصر مورد نیاز از آنها استخراج شد. ما همچنین توانستیم شیشه- سرامیک بسازیم و با استفاده از تقطیر، روغن تفاله قهوه را استخراج کردیم.

 

آیا در این میان، چیزی ساختید که بیشتر مورد توجه قرار گرفته باشد؟

بله! ما نوعی ظرف ویژه آزمایشگاهی برای کشت نوعی خاص از باکتری ساختیم. برای کشت باکتری باید مواد مغذی رشد آن را فراهم کنید. این ظرف به گونه ای بود که مواد مغذی مورد نیاز در مواد اولیه سازنده اش وجود داشت و در نتیجه، نیازی به تامین ماده غذایی برای باکتری نبود.

در واقع، این باکتری برای رشد به فسفر نیاز داشت و ما هم ظرف را با استفاده از فسفر به دست آمده از بادام زمینی ساختیم. جالب اینجا بود که رشد باکتری در این ظرف بهتر از رشد آن در ظرف های معمولی آزمایشگاه بود.

 

چه چیزی مشوق شما در این مسیر بود؟

اصلی ترین مشوق من این بود که کاری که مردم آن را ناممکن می دانند را انجام دهیم. ما بسیاری از فرصت ها را از دست می دهیم، زیرا از نظر مردم آن کار ناممکن است. ما کم کم با ارزش های موجود در پسماند آشنا می شویم. ابتدا فقط بحث بازیافت بود و بعدا کمپوست سازی نیز به آن افزوده شد. من می خواهم یک گام دیگر به پیش برویم. شاید در آینده بتوانیم همه پسماند را به موادی ارزشمند بدل کنیم.

منبع: نیوساینتیست

No tags for this post.