در سال جاری شاهد بروز تنش‌ها و مناقشات سیاسی متعددی در برخی کشورهای آمریکای جنوبی ازجمله ونزوئلا و نیکاراگوئه بودیم که این تنش‌ها در هفته‌های جاری به اوج خود رسیده است. این تنش‌های سیاسی و تبعات آن تمامی لایه‌های جامعه ازجمله دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی را تحت تأثیر خود قرار داده است. به‌تازگی دولت نیکاراگوئه گفتگوهایی را با مخالفان خود ازجمله دانشگاهیان و رسانه‌های مستقل شروع کرده است. در ونزوئلا نیز شرایط مشابهی حاکم بوده و تبعات بحران‌های سیاسی و اقتصادی دامن‌گیر بسیاری از دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی نیز شده است.
تأثیر جدی و طولانی‌مدت این بحران‌ها بر علم و آموزش در این کشورها بسیار قابل‌توجه بوده و موجب تعطیل شدن دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی متعددی شده است که درنهایت روند رشد علمی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
پایگاه منابع انسانی سازمان ملل متحد در نشست خود به بررسی تأثیرات بلندمدت این بحران بر پژوهش‌ها و برنامه‌های علمی خواهد پرداخت. دانشمندان و اعضای شبکه آکادمیک علوم بین‌المللی آمریکا (InterAmerican Network of Academies of Sciences) در این رابطه اعلام کردند: «ما با شرایط بغرنجی روبه‌رو هستم و از جامعه علمی جهانی خواستار برقراری همبستگی با جامعه علمی کشورهای آمریکای جنوبی هستیم.»
به گفته مقامات سازمان ملل متحد، سرکوب و خشونت در کشورهای آمریکای لاتین منجر به فرسایش سیستماتیک حقوق بشر در طول سال‌ها شده است که این موضوع منجر به شکنندگی کلی مؤسسات علمی خواهد شد. برای نمونه بر اساس گزارش کمیسیون بین‌المللی حقوق بشر سازمان ملل، طی سال‌های گذشته شرایط سیاسی در کشورهای فوق‌الذکر موجب شده است که ۹۰ درصد از مردم در فقر زندگی کرده و ۱۰ درصد از جمعیت این کشور مهاجرت کنند. بر اساس این آمارها تقریباً ۳۳٪ از مهاجران را جمعیت تحصیل‌کرده و پژوهشگران و پزشکان تشکیل می‌دهند.
از سوی دیگر تأثیر جدی و طولانی‌مدت این بحران‌ها بر علم و آموزش در این کشورها بسیار قابل‌توجه بوده و موجب تعطیل شدن دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی متعددی شده است که درنهایت روند رشد علمی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
مشکلات پیش‌آمده در کشورهایی مانند ونزوئلا و نیکاراگوئه در حوزه دانشگاهی و تحقیق و آموزش عالی ویرانگر بوده است. مشکلات داخلی و دخالت‌های خارجی موجب شده است تا با کاهش تولید ناخالص داخلی نیکاراگوئه مواجه شویم زیرا بودجه شورای ملی دانشگاه‌های این کشور ۷ درصد و بودجه دانشگاه مرکزی این کشور نیز ۳۰ درصد کاهش داشته است. شرایط موجود در ونزوئلا منجر به کمبود غذا و کاهش تقریباً ۴۰ درصدی دانشجویان این کشور شده است. از سوی دیگر ۴۰ تا ۵۰ درصد از اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌های این کشور پست‌های خود را رها کرده و مهاجرت کرده‌اند و آمار دانشجویان جدیدالورود، نیز با کاهش محسوسی مواجه شده است. این تأثیرات منفی طولانی‌مدت در تمامی سطوح آموزشی، تربیت دانشمندان جوان و موضوعات مرتبط با تحقیق و توسعه، اهمیت منطقه‌ای و جهانی دارد.
تراژدی‌هایی که در این کشورها اتفاق می‌افتد، به اهمیت آزادی آکادمیک در پرورش تفکر انتقادی و نشان دادن پیامدهای ویرانگر انحصار سیستماتیک آزادی‌های مدنی منجر می‌شود. جامعه علمی جهان باید به‌طورجدی خواستار تقویت آموزش و علم بوده و تلاش کند تأثیرات دنیای سیاست بر فعالیت‌های علمی و پژوهشی به حداقل برسد.
ترجمه: احسان محمدحسینی
منبع: sciencemag
No tags for this post.