پرینت سه بعدی خانه در مریخ

با اینکه سفر انسان به مریخ بسیار دشوار و حتی ناشدنی می نماید، اما بر اساس برنامه ای که ناسا اعلام کرده، این کار تا چند سال آینده اجرایی خواهد شد. با این حال، هنوز اما و اگرهای زیادی در مورد سفر انسان به مریخ وجود دارد. انسان بر خلاف ربات های مریخ نورد، نیازهای ویژه ای دارد و به همین دلیل، ساخت یک سکونتگاه ویژه برای ساکنان مریخ از اولویت های این سفر اکتشافی خواهد بود.

ناسا به همین منظور برنامه ای را به نام چالش سکونتگاه پرینت شده سه بعدی (3D Printed Habitat Challenge) را آغاز کرده است. در این برنامه از افراد خلاق در حوزه های مختلف دعوت شده تا نظرات خود را در این خصوص ارائه کنند.

مجله نیوساینتیست به همین منظور به تازگی گفتگویی با سام اورتگا (Sam Ortega) ترتیب داده است. آقای اورتگا در این مصاحبه به تشریح جزئیاتی در مورد مشکلات پیش رو در زمینه ساخت سکونتگاهی مناسب انسان بر روی سطح مریخ و پیشرفت های صورت گرفته در این خصوص می پردازد.

 

لطفا در مورد برنامه «چالش سکونتگاه پرینت شده بعدی» ناسا توضیح دهید.

ناسا برای اینکه بتواند انسانی را بر سطح مریخ فرود آورد، نیاز به فناوری های جدید خواهد داشت. هدف از این برنامه، بهره گیری از توان خلاقیت افراد مختلف برای دستیابی به راه هایی غیرمعمول برای دستیابی به هدف مد نظر است. ما می خواهیم از توان فکری هکرها، نوآوران، هنرمندان، دانشمندان، بازنشستگان و ده ها صنف و رده دیگر استفاده کنیم. البته به این منظور جوایزی چند میلیون دلاری را نیز در نظر گرفته ایم.

 

این برنامه از مردم عادی چه می خواهد؟

ما در نهایت می خواهیم به نوعی پرینتر سه بعدی برسیم که بتوانیم آن را به مریخ بفرستیم و این پرینتر هم بتواند سکونتگاه برای فضانوردان ایجاد کند و البته فقط از موادی که از سطح مریخ به دست می آید و نیز پلاستیک های بازیافتی استفاده کند. در حدود سالهای 2030 شاهد نخستین سفر انسانی به مریخ خواهیم بود و باید در این سفر همه چیزهایی که مورد نیاز است را با خود به مریخ ببریم.

در طی این سفر (چند ماهه) فضانوردان غذهای بسته بندی شده در پلاستیک را مصرف می کنند و پلاستیک بر جای مانده می تواند کاربردهای متنوعی داشته باشد. در نهایت پس از رسیدن به مریخ، شاهد حجم زیادی زباله پلاستیکی خواهیم بود. به همین دلیل یکی از جنبه های این سفر، ترکیب این پلاستیک ها با خاک مریخ است و به این ترتیب دو ماده اصلی برای ساخت خانه بر روی مریخ خواهیم داشت. یکی دیگر از مواردی که باید مد نظر قرار گیرد این است که خانه پرینت شده باید گنجایش 4 فضانورد را داشته باشد.

 

چگونه قرار است از این مصالح برای ساخت خانه استفاده شود؟

از پلاستیک می توان به عنوان چسب و یا ماده چسباننده خاک مریخ استفاده کرد. همچنین به جای گرم کردن مواد (که در پرینترهای سه بعدی معمولی روی می دهد) می توان از گرمای تولیدی لیزر برای تولید آجرهایی از خاک مریخ استفاده کرد و از پلاستیک هم برای متصل کردن آنها به هم بهره گیری نمود. یکی از جذابیت های خاک ماه و مریخ این است که خاک و سنگ های آن شُل هستند و به راحتی می توان آنها را جدا کرده و مورد استفاده قرار داد. ما در آزمایشگاه، نمونه ای مشابه خاک مریخ داریم و بر روی آن آزمایش می کنیم.

 

درست است که خانه یکی از موارد ضروری برای فضانوردان است. اما با سایر نیازمندی های فضانوردان نظیر آب و اکسیژن چه می کنید؟

یکی از نکات جالب در زمینه سفر انسان به فضا این است که در واقع با کمبود اکسیژن روبرو نیستیم، بلکه مساله زیاد بودن دی اکسید کربن است. اگر بتوانیم دی اکسید کربن را دریافت و اکسیژن آزاد کنیم، این مساله حل می شود. برای آب هم می توان از بازیافت آب بهر گرفت. در حال حاضر پژوهش های زیادی در ناسا در مورد بازیافت آب در حال انجام است. در هر صورت برای سفر به مریخ نیاز است که تا حد امکان از هر چیزی بارها و بارها استفاده کنیم. حتی از بین رفتن 2 درصد از آب از طریق دفع انسانی هم قابل قبول نیست. در هر صورت باید به فکر یافتن راه های متعددی برای بازگرداندن آب به چرخه مصرف باشیم.

 

برخی می گویند که هنوز خیلی ها بر روی زمین نیازمند خانه هستند و ساخت خانه بر روی مریخ شاید به نوعی زیاده روی باشد…

هر گاه برنامه ای جدید را در ناسا آغاز می کنیم، اطمینان می یابیم که می توان کاربردهایی از آن را بر روی زمین شاهد بود. ما بر روی زمین با انبوهی از ضایعات پلاستیکی روبرو هستیم و حجم زیادی از صخره های خرد شده نیز داریم. اگر بتوانیم به فناوری چاپ یک خانه با استفاده از سنگ و خاک و پلاستیک برسیم، شاید بتوانیم با این فناوری، سکونتگاه هایی برای افراد نیازمند بر روی زمین نیز ایجاد کنیم.

 

منبع: مجله نیوساینتیست

No tags for this post.