اجداد ما گیاهخوار بوده اند

در پاسخ به این سوالات جوابی وجود دارد که شاید باورتان نشود، اما انسان ها در اصل گیاهخوار بودند.

در قرون گذشته رژیم غذایی ایرانیان با امروز تفاوت هایی داشته است. غذای ایرانیان نوعی نان مانند بربری، سنگک، لواش، تافتون بوده که همراه با سبزیجات، میوه‌ها، پنیر، ماست و ادویه‌جات مختلف مصرف می‌شده است. گوشت، خوراکِ لوکس و گران‌قیمتی بوده که عده‌ معدودی توان تهیه و تدارک آن را داشتند. هم‌چنین، ممنوعیت‌های شرع اسلام در خصوص مصرف برخی از انواع گوشت مانند گوشت خوک، خرگوش، صدف، خرچنگ، تنوع رژیم غذایی ایرانیان را محدود می‌کرد.

براساس سخنرانی ویلم فلور کارشناس انرژی و پژوهندهٔ تاریخ اهل هلند در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در رابطه با رژیم غذایی ایرانیان، رفته رفته در رژیم غذایی ایرانیان تغییراتی ایجاد شد، اما نان همچنان، تا دهه‌های 50 و 60 میلادی غذای اصلی مردم باقی ماند و به‌طور میانگین 70% از کالری دریافتی روزانه را تامین می‌کرد.

مطالعات متعددی که در نواحی روستایی و شهری به انجام رسیدند، حاکی از نوسان در نسبت پروتئینی بودند که از طریق نان تامین می‌شده است.

علاوه بر این، بومی های ساکن نوار ساحلی دریای خزر، جایی‌که مردم عموما برنج‌خور هستند مقدار کمی نان می‌خورند نیز اگر درآمد بیش‌تری به‌دست می‌آوردند، پروتئین بیش‌تری می‌خوردند که آن نیز غالبا از نان تامین می‌شد. وضعیت پروتئین حیوانی دریافتی نیز کم‌وبیش یکسان بود. البته واقعیت از این هم ناگوار‌تر است چراکه، محققان معتقدند که همه‌ این اعداد و ارقام خوش‌بینانه هستند. این وضعیت برای خانواده‌های شهری غیرمهاجر هم غیرمتعارف نبود.

بعد از انقلاب اسلامی 1979، میانگین رژیم غذایی دربردارنده‌ بیش از 2400 کیلوکالری در روز بود. اما در سال‌های 1986 و 1987 که بدترین سال‌های جنگ بود به 2200 کیلوکالری در روز کاهش یافت و پس از آن فزونی گرفت، در حالی‌که دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی بیش‌تر، تاثیر مثبتی بر شاخص‌های سلامت داشت. در سال 2005، کالری روزانه‌ی دریافتی 3425 کیلوکالری برابر 185% حداقل میزان تعیین‌شده توسط سازمان بهداشت جهانی بود. از این مقدار، سهم گندم هم‌چنان درحدود 50% یا درحدود 600 گرم در روز بود. این اعداد و ارقام نشان می دهد که گوشت در سال های اخیر وارد رژیم غذایی ایرانیان شده و حتی به عنوان غذای اصلی آنان در آمده است.

از سوی دیگر، صرفنظر از تغذیه ایرانیان که گوشت نقش کوچکی در آن داشت، بررسی های ژنتیکی نشان می‌دهند که اجداد انسان امروزی گیاه، میوه، دانه و آجیل می‌خوردند، اما به آرامی رژیم غذایی انسان تغییر کرد و گوشت به آن اضافه شد.

داستان گوشت‌خوار شدن انسان به بیش از 65 میلیون سال پیش باز می‌گردد که دایناسورهای به همراه نیمی از گونه‌های زمین منقرض شدند. در این میان اجداد ما در میان جنگل‌های بارانی تکامل یافته‌ و نخستین راسته‌ای که به انسان ختم شده، متمایز می‌شود.

نخستین نشانه‌ها از گوشت‌خوار شدن اجداد ما به 2.5 میلیون سال پیش باز می‌گردد. به نظر می‌رسد بدن ما به مرور تغییراتی کرده که امروز برای خوردن آجیل‌ها که چربی بیشتری داشته و در  مقابل فیبر کمتری دارند آماده شده است. چنین رژیم غذایی باعث رشد روده کوچک می‌شود که در آن الیاف سخت‌تری هضم می‌شوند. همین تغییر بدن انسان را برای هضم گوشت آماده‌تر کرده است.

در واقع رژیم غذایی اجداد ما که از میوه و گیاهان به سمت استفاده از الیاف قوی‌تر رفته است، به طور غیر مستقیم، توانایی هضم کردن گوشت را نیز به دست داده است. برخی محققان معتقدند شاید ابزار ابتدایی که برای خورد کردن دانه‌ها و آجیل‌ها توسط انسان‌ها استفاده می‌شده، برای شکار حیوانات نیز استفاده شده باشد.

بنابراین 2.5 میلیون سال پیش انسان ابزارهای لازم برای شکار و البته روده کوچک کافی برای هضم گوشت را داشته است.

No tags for this post.