بازتاب هنر ایرانی در داووس 2019

مهدی قدیانلو (Mehdi Ghadyanloo) هنرمند ایرانی، در نشست سالانه مجمع جهانی اقتصاد 2019 میلادی در داووس (Davos) به نمایش هنر نقاشی دیواری خود با نام «پیدا کردن امید (Finding Hope)» پرداخته است.

امید برای من از شانس زندگی بهتر و شیوه‌های جدید انجام کارها صحبت می‌کند. من با امید ویژه به برابری فرصت برای زنان جوان فکر می‌کنم. آن‌ها باید توانایی نه‌تنها برنامه‌ریزی رویای‌ خود بلکه توانایی رسیدن به آن را هم داشته باشند. هنر می‌تواند با دلگرمی برای کسانی که آن را می‌بینند، از امید صحبت کند. اینجا در داووس، من می‌خواستم از تصاویری استفاده کنم که شاعرانه بوده و شاعرانه طراحی‌شده باشند تا روی کسانی که توانایی تغییر واقعی در جهان دارند، نفوذ کرده و تأثیر بگذارد.

قدیانلو یک هنرمند نقاش است که آثار هنری او با نور، فضا و ادراک بازی می‌کنند. نقاشی‌های عمومی او معمولا در گذرگاه‌ها به چشم می‌خورند که انسان را برای متوقف کردن، ادامه دادن و انتقال عمیق به دل تصاویر، تشویق می‌کند. او قصد دارد تصاویر دیوارهای شهر را از نقاشی‌ها و تصاویر ناامیدکننده به تصاویر شاد و امیدوارکننده تبدیل کند. او به ایجاد روحیه بهتر مردم کمک می‌کند و باعث می‌شود تا افراد نیز به اقدامات الهام‌بخش دست بزنند.

در این میان رهبر فرهنگی مجمع جهانی اقتصاد از تمایلش به موارد خاص و متفاوت سخن می‌گوید. او از زمانی که در داووس و در مجمع جهانی اقتصاد مشغول به فعالیت شده به جستجوی خلاقیت متفاوت این هنرمند پرداخته که چگونه تغییر را ایجاد می‌کند.

در اینجا از مهدی قدیانلو سؤال می‌شود که برای ایجاد آثار هنری داووس از چه چیزی الهام گرفته و چرا آن را «پیدا کردن امید» نامیده است؟

در پاسخ به این پرسش، قدیانلو می‌گوید: این برای من هیجان‌انگیز است که دعوت‌نامه‌ای برای ایجاد این آثار هنری دریافت کرده‌ام. در سفر اولیه، رهبر فرهنگی مجمع جهانی اقتصاد به ایران که سه سال پیش انجام شد، او از کارهای من که به نمایش گذاشته بودم دیدن کرد. این بازدید منجر به؛  به دست آوردن این پروژه در گستره وسیعی، مشابه آنچه امروز می‌بینیم، شد. من حدس می‌زنم که در حال حاضر تعداد زیادی از مردم احساس اضطراب می‌کنند. آن‌ها از خود می‌پرسند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ گاهی اوقات سخت است که خوش‌بین باشیم اما بهتر است که در زندگی خوش‌بین باشیم تا بدبین. چالش‌های فراوانی در زندگی بسیاری از مردم وجود دارد. در زندگی و ذهن من درگیری‌های ذهنی بی‌وقفه‌ای وجود داشته که چرا افراد بی‌گناه دچار ظلم می‌شوند؟ این سه دیواره روبرو که در قلب کنفرانس داووس واقع‌شده، به من فرصتی داد تا برخی از اندیشه‌های قدرت امید را به نمایش بگذارم. برای من مهم بود که چگونه امیدواری را به‌عنوان یک انرژی به‌کار گرفته و جهان را تغییر دهم.

امید برای شما چه معنایی دارد؟

امید برای من از شانس زندگی بهتر و شیوه‌های جدید انجام کارها صحبت می‌کند. من با امید ویژه به برابری فرصت برای زنان جوان فکر می‌کنم. آن‌ها باید توانایی نه‌تنها برنامه‌ریزی رویاهای خود بلکه توانایی رسیدن به آن را هم داشته باشند. هنر می‌تواند با ایجاد دلگرمی برای کسانی که آن را می‌بینند، از امید صحبت کند. در اینجا در داووس، من می‌خواستم از تصاویری استفاده کنم که شاعرانه بوده و شاعرانه طراحی‌شده باشند تا روی کسانی که توانایی تغییر واقعی در جهان دارند، نفوذ کرده و تأثیر بگذارد.

به نظر شما امید چگونه می‌تواند در جهان تغییر ایجاد کند؟

من فکر می‌کنم که زندگی بدون امید چگونه خواهد شد. ما به شادی و رنگ در زندگی نیاز داریم. همیشه کارهایی برای انجام وجود دارد و برای به دست آوردن نتایج مثبت که همه خواهان آن هستند، زمان نیاز است. من دوست دارم دنیایی را ببینم که دختران بدون نگرانی، به مدرسه رفته و جنگ به تاریخ روزمره زندگی افراد تبدیل نشود.

چرا شما  یک بالون قرمز، سوزن نخ شده و دیواری در یک قطعه  برای به تصویر کشیدن انتخاب کردید؟

من فکر می‌کنم برای همه‌کسانی که هنر من را می‌بینند، مهم است که کمی فکر کنند. بله همیشه یک مکان برای پیام واضح وجود دارد. بااین‌حال، من ترجیح می‌دهم یک رویکرد مترقی‌تر را در نظر بگیرم. قرار دادن عناصر نقاشی درکنار هم مثل فرصت، برابری، تهدید و موانع مهم است. این نشان‌دهنده حس مسئولیت من نسبت به نسل بعدی و وظیفه ما برای مراقبت از مسائل اقتصادی، زیست‌محیطی و اخلاقی است. من می‌خواستم که بیشترین فضای موجود و مقیاس بزرگ را در قلب مجمع اقتصادی جهانی داشته باشم. در کارهای من نور و سایه وجود دارد. در تصاویر من افراد به تفکر می‌پردازند؛ آیا بالون بالا رفته یا سقوط خواهد کرد؟ آیا دختر قادر خواهد بود تا تمام آنچه را که در زندگی می‌خواهد، به دست آورد؟ … من می‌خواهم شما ببینید که او خسته اما امیدوار است. آنچه من در تلاش برای انجام این کار هستم، این است که بحث و گفتگو را تحریک کرده و شدت بخشم. من می‌خواهم فضایی را در یک‌لحظه خاص در زمان ایجاد کنم که در آن‌همه چیز مانند آرامش قبل از طوفان ناگهانی به حالت تعلیق درآمده است. به همین دلیل ما نیاز داریم که امیدمان را حفظ کنیم، زیرا امید به ما انرژی می‌دهد تا تغییر جهان را ادامه دهیم.

پیام شما به جهان چیست؟

بیایید باهم کارکنیم تا نگرانی‌هایمان را کاهش دهیم. ما نسل بعدی را می‌خواهیم که از ما به خاطر چیزی که در اثر عدم فعالیت‌هایمان نفرین نکردیم، تشکر کنند. هدف از زندگی و کارهای هنری من این است که این احساس را به دست آورم.

ترجمه: فاطمه کردی

منبع: forbes

No tags for this post.