در حال حاضر پژوهشگران ثابت کردند که فناوری‌های دیجیتال در شکل‌های مختلف قادر به صرفه‌جویی در هزینه و رقابت هستند اما در عین حال یک جنبه گسترده سبز دیگر نیز در فناوری‌های دیجیتال وجود دارد که به‌طور کامل محاسبه نشده است.
گزارش اخیر ارائه شده در نشست اقتصاد جهانی نشان می‌دهد که فناوری‌های دیجیتال باعث کاهش انتشار حداقل 15 درصدی گازهای آلاینده جهانی خواهد شد. حال این سؤال مطرح می‌شود که چگونه این موضوع ممکن است؟ در پاسخ باید اعلام کرد که از طریق بهره‌وری‌هایی که در صنایع مختلف با روش‌هایی چون انرژی، تولید، کشاورزی و استفاده از زمین، ساختمان‌ها، خدمات، حمل‌ونقل و مدیریت ترافیک به‌دست‌آمده، می‌توان به این خواسته دست پیدا کرد.
حمل‌ونقل 21 درصد از انتشار جهانی آلاینده ها را به خود اختصاص داده است که 73 درصد آن سفرهای کوتاه هستند. در حال حاضر چندین فناوری مشابه وجود دارند که اطمینان لازم را ایجاد می‌سازند که در یک قرن بخش حمل‌ونقل تغییر قابل‌ملاحظه‌ای داشته است. این فن‌آوری‌های مشابه که شامل پیشرفت درزمینهٔ وسایل نقلیه الکتریکی می‌شوند، توسط نرم‌افزار طراحی‌شده و به‌طور مستقل عمل میکنند. وسایل نقلیه بدون راننده یک تغییر از مدل تجارت سنتی خودرو به سمت تحرک و انتقال به‌عنوان یک سرویس است که به‌سرعت انجام خواهد گرفت.
بری اکولم (Börje Ekholm) مدیر اجرایی شرکت اریکسون (Ericsson) و یوهان روچستریم (Johan Rockström) مدیر موسسه تحقیقات آلودگی آب‌وهوا پتسدام (Potsdam) طی گزارشی اعلام کردند که بر اساس تحقیقات می‌توان تخمین زد که فناوری‌های دیجیتال می‌توانند حداقل یک‌سوم از 50 درصد کاهش انتشار جهانی آلاینده را تا سال 2030 میلادی تأمین سازند. اکولم و روچستریم اعلام کردند که تأثیر فناوری‌های دیجیتال بر حمل‌ونقل، می‌تواند نمونه‌ای ساده در این زمینه باشد.
در این گزارش آمده است: «حمل‌ونقل 21 درصد از انتشار جهانی آلاینده ها را به خود اختصاص داده است که 73 درصد آن سفرهای کوتاه هستند. در حال حاضر چندین فن‌آوری مشابه وجود دارند که اطمینان لازم را ایجاد می‌سازند که در یک قرن بخش حمل‌ونقل تغییر قابل‌ملاحظه‌ای داشته است. این فن‌آوری‌های مشابه که شامل پیشرفت درزمینهٔ وسایل نقلیه الکتریکی می‌شوند، توسط نرم‌افزار طراحی‌شده و به‌طور مستقل عمل میکنند. وسایل نقلیه بدون راننده یک تغییر از مدل تجارت سنتی خودرو به سمت تحرک و انتقال به‌عنوان یک سرویس است که به‌سرعت انجام خواهد گرفت.»
لزوماً مدیران و شرکت‌های فناوری اطلاعات، در اولین قاعده برنامه استراتژی IT خود، سبز نیستند. شاید در این زمینه دیدگاه وسیع‌تری وجود داشته باشد که باید موردتوجه قرار گیرد. به‌عنوان مثال ما دریافتیم که در یک اقتصاد آنلاین ممکن است که ما منابع بیشتری را برای صرفه‌جویی و پس‌انداز صرف کنیم تا به خودمان اعتبار دهیم.
همان‌طور که در حال حاضر بسیاری از تجارت‌ها دیجیتال هستند و تقریباً در مقابل تجارت فیزیکی کار میکنند، به‌طور بالقوه میزان قابل‌توجهی از مصرف منابع حذف می شود. شاید به سادگی بتوانیم درک کنیم که برای هر کیلووات ساعت انرژی الکتریکی که کامپیوترها و مراکز داده‌ها مصرف میکنند، میزان زیادی انرژی مصرف شده و آلاینده تولید می شود. برای درک بهتر این موضوع می توانید تجارت الکترونیکی را در نظر بگیرید، موضوعی که از دهه‌های گذشته در حال اعمال است. تاکنون چند فروشگاه فیزیکی به دلیل ابداع تجارت الکترونیکی ساخته نشده است؟
لازم به توضیح است که برای بررسی و دستیابی به اهداف این استدلال، به‌طور گسترده‌ای از اصطلاح اقتصاد آنلاین برای پوشش دادن به هر نوع محاسباتی که سرویس‌ها را از سرویس‌دهنده دیگری، ازجمله رایانه‌های ابری، تجارت الکترونیک، محاسبات اینترنتی و شبکه‌های اجتماعی، استفاده می‌شود.
تصور کنید، شغل دورکاری و یا دوره‌های آنلاین برخی کالج‌ها به‌واسطه نوع فعالیتشان که نیازی به انتقال و حمل‌ونقل ندارند، هزینه‌های سفر را از بین می‌برند. در نظر بگیرید که چه تعداد درخت به دلیل فراگیر شدن اسناد الکترونیکی و ایجاد فایل‌های PDF و نظیر آن قطع نشده اند؟ با توجه به وجود اطلاعات الکترونیکی بهتر در مورد تشکیلات زمین‌لرزه‌ها و شبیه‌سازی‌ها، چه میزان حفاری و کندن زمین برای به دست آوردن اطلاعات لازم در حیطه زمین‌لرزه‌ها و شبیه‌سازی آن‌ها متوقف خواهد شد؟ باوجود تلفن‌های همراه و اینترنت‌های پرسرعت، چه میزان سفرهای لازم برای بیمه و غیره لغو شده است؟ اگر کمی جدی تر به موضوع نگاه کنیم، از این نمونه‌ها بسیار هستند.
گزارش جداگانه‌ای از مجمع جهانی اقتصاد، مقدار برخی از اندوخته‌های محیطی را که از طریق اتخاذ فن‌آوری‌های دیجیتالی دیده می‌شود، تعیین می‌کند: «پیش بینی می شود پتانسیل جلوگیری از انتشار تقریباً 26 میلیارد مترمکعب گاز خالص CO2 در سه صنعت وجود خواهد داشت: از سال 2016 تا سال 2025 میلادی در صنعت برق از انتشار 8/15 میلیارد مترمکعب گاز CO2 جلوگیری خواهد شد، این میزان در صنعت حمل‌ونقل (9/9 میلیارد دلار) و صنعت خودرو (540 میلیون) دیده خواهد شد. در بخش برق، اگر برنامه‌ریزی و مدیریت دارایی هوشمند و یکپارچه‌سازی ذخیره‌سازی انرژی، جهانی شوند، ما تخمین می‌زنیم که میزان 8/8 میلیارد تن از انتشار گاز CO2 می‌تواند تا سال 2025 میلادی کاهش یافته و این موضوع می تواند 418 میلیارد دلار ارزش جدید برای اقتصاد ایجاد کند.»
با ارزیابی تأمین‌کنندگان بالقوه، جمع‌آوری رکوردهای عملکرد مسئولیت اجتماعی و شناسایی مناطق پیشرفت، شرکت‌ها می‌توانند مناطقی را که بیشترین تأثیر را داشته باشند، هدف قرار دهند. در این میان سیستم‌های دیجیتال نیز به کاهش ضایعات کمک میکنند تا با همکاری برای به اشتراک گذاشتن ظرفیت بیش‌ازحد، آن‌ها را اضافه کنند.
حسابداری برای افزایش سطح معاملات و فعالیت‌هایی که فن‌آوری دیجیتال ایجاد می‌کند، همراه با مصرف انرژی است. به‌عنوان‌مثال، تجارت الکترونیک نیز الگوها را تغییر داده است به‌طوری‌که تحویل‌های فردی به‌طور مستقیم به مصرف‌کنندگان منتقل می‌شود و نیاز به خدمات پیک، در مقایسه با تحویل فله به فروشگاه‌ها از بین خواهد رفت. درنهایت باید گفت، تأثیرات زیست‌محیطی و مصرف انرژی از اقتصاد دیجیتال به‌سرعت در حال گسترش است که باید مدیریت شود.
ترجمه: فاطمه کردی
منبع: forbes
No tags for this post.