پیشرفت و ترقی جامعه با نشاط اجتماعی
بعضی از جامعه شناسان براین عقیده اند که جامعه ایرانی آن اندازه که باید و شاید شاد نیست و از نبود بسترها و زمینه های لازم برای ابراز شادمانی به شکل جمعی و عمومی رنج می برد. به عبارت دیگر در جامعه، شیوه های شناخته شده و متعارف محدودی برای شادمانی های همگانی وجود دارد و در برخی مواقع این شادمانی عمومی در تعارض با نظم و امنیت اجتماعی قرار می گیرد.
شادی و نشاط، بنیادی‌ترین مفهوم در روانشناسی مثبت‌گرا و از مهمترین عوامل بالندگی و تعالی در مراکز علمی است. اساتید و دانشجویان به عنوان سرمایه‌های انسانی و پیشگام در تحول جوامع، برای انجام رسالت‌های خود، به محیط و روحیه‌ای شاد نیازمندند. فقدان اجماع در تعریف و تعیین مصادیق واقعی نشاط و پویایی علمی در مراکز علمی و دانشگاهی و حساسیت این پدیده، بررسی آسیبهای موجود و محتمل در پدیده نشاط و پویایی در مراکز علمی و دانشگاهی را دوچندان می کند.
از این رو، مقایسه وضعیت موجود نشاط و پویایی علمی با وضعیت مطلوب ترسیم‌شده ضروری به نظر می رسد. با یک بررسی کلی اینگونه به نظر می رسد که فاصله قابل توجه نشاط و پویایی حاکم بر مراکز علمی و دانشگاهی فعلی کشور با سطح مطلوب نشاط و پویایی فاصله زیادی دارد. از این رو، باید ضمن شناسایی علل احتمالی بروز اُفت نشاط و پویایی علمی در مراکز علمی و دانشگاهی، راهکارهایی عملیاتی برای برون‌رفت از این وضعیت ارائه کرده و زمینه برای حرکت در مسیر« مرجعیت علمی» آماده سازی شود.
در این خصوص، مدیر کل پشتیبانی امور فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم حرکت دانشگاه ها به سمت ایجاد و رونق نشاط اجتماعی را اجتناب ناپذیر دانست.
محمد هادی عسکری فقدان نشاط اجتماعی در دانشگاه ها را از عوامل مهم منزوی شدن دانشجویان عنوان کرد و گفت: این انزوا به آسیب های اجتماعی جبران ناپذیری می انجامد؛ لذا با نگاهی اقتضایی، ضمن بازنگری به برخی از سیاست های قبلی، به دنبال جذب حداکثری دانشجویان و حضور فعال آن ها در فعالیت های اثر گذار فرهنگی و اجتماعی هستیم.
او افزود: نگاه از بالا به پایین در مورد جوان امروزی به فراخور شرایط خاص زمان و ابزار های متنوع اطلاعاتی بی تاثیر است و برای جذب آن ها باید از روش های ایجابی و گفتگو محور استفاده کرد.
مدیر کل پشتیبانی امور فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، دانشگاه را قلب تپنده جامعه و دارنده موثر ترین سرمایه اجتماعی دانست و اظهار داشت: حوزه فرهنگی و اجتماعی نیز به منزله قلب تپنده دانشگاه به صورت غیر مستقیم تاثیر بسزایی بر وضعیت فرهنگی و اجتماعی جامعه دارد.
عسگری ضمن اشاره به برنامه های تدوین شده در معاونت فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم در حوزه آسیب های اجتماعی گفت: بسیاری از این برنامه ها به صورت مشارکتی به منظور استفاده از ظرفیت های اجرایی دستگاه های مختلف برگزار خواهد شد و از نمونه های بارز این برنامه ها می توان به جشنواره دانشگاه پاک اشاره نمود.
او توانمندسازی دانشجویان برای مواجهه با آسیب های اجتماعی را از مهمترین اهداف این جشنواره برشمرد و ادامه داد: برنامه ریزی های این جشنواره باید به نحوی باشد که حضور فیزیکی و ذهنی و تعامل حداکثری دانشجویان در آن را شاهد باشیم.
بر اساس این گزارش، زمانی که دانشجویان و جامعه علمی از نشاط اجتماعی برخوردار باشند وفاق، همبستگی، تعلق اجتماعی، تعاملات اجتماعی مطلوب، رضایت از زندگی و همچنین سلامت روانی و اجتماعی آنها افزایش پیدا کرده و طبیعی است که به موازات آن آسیبهای اجتماعی نیز کاهش می یابد. در نتیجه چنین جامعه ای، مسیر پیشرفت و ترقی را طی خواهد کرد.
No tags for this post.
