اصطلاح دانشمند ابداعی نسبتاً جدید است که در سال ۱۸۳۳ میلادی توسط ویلیام هویول (William Whewell) انگلیسی ساخته‌شده است. پیش از آن، افرادی که تلاش کردند طبیعت را درک کنند، فلاسفه خوانده می‌شدند. ویلیام هیول در سال ۱۷۹۴ میلادی متولد شد و از متفکران انگلیسی، فیلسوف، خداشناس و مورخ علم بود. وی همچنین استاد و مدرس ترنیتی کالج (College of the Holy and Undivided Trinity) کمبریج محسوب می شد. وی در زمان دانشجویی خود در این دانشگاه، در دو رشتهٔ شعر و ریاضیات موفق به دریافت مدرک با امتیاز ممتاز (distinction) شد. او در سال ۱۸۶۶ میلادی جان خود را از دست داد. یکی از بزرگ‌ترین هدایای هیول به دنیای دانش، کلمه‌سازی‌هایش بود. او با بسیاری از دانشمندان و متفکران ارتباط داشته و به آن‌ها کمک می‌کرد تا واژه‌هایی مناسب و جدید برای اکتشاف‌های خود پیدا کنند.
اصطلاح دانشمند ابداعی نسبتاً جدید است که در سال ۱۸۳۳ میلادی توسط ویلیام هویول انگلیسی ساخته‌شده است. پیش از آن، افرادی که تلاش کردند طبیعت را درک کنند، فلاسفه خوانده می‌شدند. او با بسیاری از دانشمندان و متفکران ارتباط داشته و به آن‌ها کمک می‌کرد تا واژه‌هایی مناسب و جدید برای اکتشاف‌های خود پیدا کنند.
برخی از متفکران یونان باستان، ارسطو را نخستین دانشمند تاریخ می‌دانند، زیرا او مطالعات وسیعی در پدیده‌های طبیعی انجام داد. هرچند ارسطو اعتقاد داشت که هر چیزی هدفی داشته و بر عقل سلیم تکیه می‌کرد اما گاه اعتقادات و باورهایش او را به نتایج غلط می‌رساندند مانند اینکه وی اعتقاد داشت اشیاء سنگین سریع‌تر از اشیاء سبک‌تر به زمین سقوط می‌کنند.
راجر بیکن (Roger Bacon) محقق قرن ۱۳ میلادی نیز می‌تواند صاحب عنوان نخستین دانشمند باشد. او کشیش، فیلسوف و مدرس انگلیسی بود و در آکسفورد و دانشگاه پاریس تحصیل و تدریس کرد. بیکن اهمیت تجربه، شهود بی‌اعتمادی و ظاهر منطق را که ارسطو را به گمراهی کشانده بود، به رسمیت شناخت و همین می‌تواند دلیلی برای انتخاب او به‌عنوان نخستین دانشمند باشد.
اما در بین پیشگامان استفاده از تجربه، مشاهدات و ریاضیات برای درک طبیعت، گالیله، نابغه ایتالیایی مسلماً می‌تواند بهترین کسی باشد که عنوان نخستین دانشمند را به او نسبت دهیم.
گالیلئو گالیله (Galileo Galilei) متولد سال ۱۵۶۴ میلادی مخترع سرشناس ایتالیایی در سده‌های ۱۶ و ۱۷ میلادی است که درزمینهٔ های فیزیک، نجوم، ریاضیات و فلسفه علم تبحر داشت و یکی از پایه‌گذاران تحول علمی و گذار به دوران دانش نوین بود. بیشترین شهرت گالیله به دفاع علمی و اثبات نظریهٔ کوپرنیک بازمی‌گردد. کوپرنیک مدتی پیش از گالیله گفته بود که خورشید به گرد زمین می‌چرخد. رد فرضیهٔ زمین مرکزی کلیسا که صدها سال پابرجا بود، منجر به محکوم شدن گالیله در دادگاه تفتیش عقاید شد. او اگر به‌موقع توبه نکرده بود، زنده‌زنده در آتش سوزانده شده بود! گالیله همچنین تلسکوپ را اختراع کرد و با آن به رصد آسمان‌ها پرداخت و توانست جزئیات سطح ماه را مشاهده کند و آن را موردمطالعه قرار دهد. قابل‌توجه است که گالیله با آزمایشی مشهور بر فراز برج پیزا ثابت کرد سرعت سقوط آزاد اجسام از ارتفاع به وزن آن‌ها بستگی ندارد. او در سال ۱۶۴۲ میلادی درگذشت.
ترجمه: فاطمه کردی
منبع: sciencefocus
No tags for this post.