محیط زیست ایران آینده روشنی ندارد

دو دیدگاه در آینده پژوهشی این مقوله مورد توجه است یکی حرکت از وضعیت موجود به سوی آینده و تکیه بر اصلاح و بهبود آنچه تاکنون گذشته است و دیگر هدف گذاری برای دست یابی به آینده ای که اگر نگوئیم ایده آل، حداقل قابل قبول و قابل مقایسه با کشورهای توسعه یافته .

با توجه به چشم انداز ۲۰ ساله به نظر دیدگاه اول برای کشور ما منطقی تر است که در آن باید وضع موجود مورد ارزیابی قرار گیرد و از این تجربه سناریوی های مختلفی تدوین و از بین آنها مناسب ترینشان از نظر حفظ محیط زیست و قابلیت اجرا انتخاب شود.

در همین رابطه نیز، استاد ژئوپلیتیک دانشگاه خوارزمی با اشاره به مهاجرت‌های ناشی از بحران آب در مناطق مختلف کشور گفت: مهاجرت‌های بی رویه به خصوص به شهرهای شمالی باعث از بین رفتن زمین‌های کشاورزی و تغییر کاربری آنها و به خطر افتادن امنیت غذایی شده است.

دکتر مراد کاویانی افزود: مسئله تغییر اقلیم در ایران خود را به دو شکل نمایان کرده است، یکی کاهش بارش و دیگری افزایش دما که این وضعیت در مرکز و شرق کشور بیش از سایر مناطق خود را نشان داده است. این موضوع باعث شده در این مدت آب از مناطقی چون خوزستان به مناطق مرکزی انتقال یابد و این منطقه را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

وی ادامه داد: انتقال آب از سرشاخه‌های کارون باعث کاهش آب ورودی به خوزستان شده و این منطقه را در معرض ناامنی آبی قرار داده است؛ این موضوع در کنار کاهش آب دجله و فرات مشکلات این منطقه را دوچندان کرده است.

کاویانی، کم آبی در خوزستان را از عوامل مهاجرفرستی دانست و اعلام کرد: بسیاری از افراد به دلیل کم آبی به فکر مهاجرت افتاده‌اند و به همین دلیل عده زیادی از این منطقه مهاجرت خود به سمت مناطق مرکزی را آغاز کرده‌اند. تهران، کرج، قزوین و شهرهای کرانه دریای خزر مقصد اکثر خوزستانی‌هایی است که به دلیل مشکلات آبی دست به مهاجرت زده‌اند.

کاویانی در ادامه نسبت به اتمام منابع آب زیرزمینی مناطق مرکزی کشور هشدار داد و گفت: مناطقی چون اصفهان، فارس و کرمان با این وضعیت مواجه هستند؛ کاهش بارش‌ها در این مناطق باعث از بین رفتن کشاورزی شده و کشاورزان امیدی به بازگشت به شرایط قبلی ندارند.

این استاد دانشگاه خوارزمی به بحران آب در سیستان و بلوچستان هم اشاره و اعلام کرد: در این منطقه دیگر امکان تأمین آب برای کشاورزی وجود ندارد به همین دلیل ساکنان سیستان و بلوچستان هم ناچار به مهاجرت شده و بیشتر شهرهای شمالی را به عنوان مقصد انتخاب می‌کنند. مهاجرت‌های بی رویه به خصوص به شهرهای شمالی باعث از بین رفتن زمین‌های کشاورزی و تغییر کاربری آنها و به خطر افتادن امنیت غذایی شده است.

کاویانی، تنها راه حل این مشکل در مقیاس داخلی را بازنگری در قواعد و قوانین دانست و افزود: مسئولان و مردم باید درکنار یک دیگر به بهبود اوضاع کمک کنند، اگر از اکنون به فکر آینده نباشیم بی ثباتی در ابعاد مختلف افزایش پیدا می‌کند و ۱۰ الی ۱۵ سال آینده بحران‌های زیست محیطی به اوج خود می‌رسد.

 

چه باید کرد؟

بر اساس این گزارش، محورهای اصلی اقدامات مورد نیاز برای رسیدن به توسعه پایدار شامل موارد زیر است :

-تغییر رفتار زیست محیطی به خصوص از دید اقتصادی با ارتقای فرهنگ زیست محیطی

-جنگل زدایی و احیاء جنگل ها و منابع طبیعی

-حذف یارانه های مغایر با حفظ محیط زیست

-توسعه فناوری های پاک

-اصلاح فرهنگ مصرف گرایی با تغییر در شیوه زندگی

-استفاده بهتر از زمین های کشاورزی با افزایش بهره وری

-کنترل جمعیت

-مهاجرت به شهرها

-استفاده از فناوری های مناسب در کاهش آلاینده های هوا ، آب ، خاک و…

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا