پژوهشگران در مطالعات خود دریافته اند ، تغییرات شیمیائی ویژه ای که با نام علائم اپی ژنتیک epigenetic marks شناخته می شوند ، می تواند در پاسخ به شرایط زندگی افراد یا عوامل محیطی از قبیل رژیم غذائی ، بیماری ها و آب و هوا و … به دی ان ای افراد اضافه شده یا از آن حذف شود .
بر پایه مشاهدات دانشمندان ، این تغییرات می تواند تاثیرات خاصی روی ژن ها گذاشته و برخی از ژن ها را فعال کرده یا آن ها را از کار انداخته و غیر فعال کند . این موضوع در طول زندگی یک فرد می تواند رخ داده و به این ترتیب ، ساختار فیزیکی ، نشانه های فردی و سطح سلامت فرد شکل می گیرد . این تغییرات همچنین در صورتی که در اسپرم ها و هسته دی ان ای رخ دهد ، قابل انتقال از نسلی به نسل دیگر بوده و می تواند تاثیرات بلند مدتی داشته باشد .
انسان شناسان دانشگاه تگزاس در اوستین University of Texas at Austin با استفاده از تکنیک های مورد استفاده در شناسائی تغییرات ژنتیکی در انسان های امروزی ، نشان دادند که این نشانه های اپی ژنتیک در دی ان ای انسان های باستانی نیز قابل بررسی و شناسائی است .
در این مطالعات ، پژوهشگران فوق به بررسی نوع خاصی از علائم اپی ژنتیک پرداختند که به نام سیتوسین متیلیشن cytosine methylation شناخته می شود . آن ها برای دستیابی به نتیجه مناسب ، بقایای استخوانی 30 نمونه انسان کشف شده در مناطق مختلفی از 25 ناحیه جداگانه در سراسر آمریکا را بررسی کردند . این بقایای استخوانی ، متعلق به بازه زمانی گسترده ای از حدود 230 سال پیش تا 4 هزار و 500 سال گذشته بود . پژوهشگران در این مطالعات ، قادر به تشخیص و شناسائی متیلیشن methylation در 29 نمونه از بقایای استخوانی مورد مطالعه قرار گرفته شدند .
در همین زمینه دبورا بولنیک Deborah Bolnick که یک متخصص انسان شناس و از اعضای این تیم پژوهشی است ، اعلام کرد : " بر خلاف بررسی و مطالعات نمونه های ایزوله شده و منحصر به فرد ، با با مطالعه متیلیشن methylation در دی ان ای بقایای انسانی یافت شده در مطالعات باستان شناسی و جمعیت های باستانی ، امکان جمع آوری اطلاعات در مورد اینکه چگونه شرایط محیطی و محیط زیست دوران باستان بر انسان های پیشین تاثیر می گذاشته ، وجود دارد . پژوهش های بعدی در زمینه اپی ژنتیک در دوران باستان ، می تواند یک پنجره جدید به زندگی و شرایط محیطی این افراد باز کند . "
No tags for this post.