برای طراحی این موتور یونی از فناوری مورد استفاده در طراحی فضاپیما و نوعی پیشرانش موسوم به باد یونی (ionic wind) استفاده شده است. در صورت اتصال ولتاژ به یک جفت الکترود، جریان باد در بین الکترودها تولید میشود که به آن باد یونی یا رانش الکتروآئرودینامیکی (electroaerodynamic thrust) گفته می شود.
پژوهشگران MIT برای آزمایش عملکرد موتور یونی، هواپیمای کوچک بدون سرنشین به وزن 2.2 کیلوگرم و طول بال 5 متر را طراحی کردند.
الکترودها برای تولید جریان باد یونی در بالها تعبیه شدند و هواپیما چندین بار در مسافت 55 متری سالن ورزشی دانشگاه به مدت 12 ثانیه به پرواز درآمد.
به گفته پژوهشگران، طراحی موتوری فاقد هرگونه قطعه متحرک، مسیر را برای طراحی پهپادهای بیصدا و در آینده، ساخت هواپیماهای تجاری کم صدا و بدون آلودگی هموار خواهد کرد.
نتایج این دستاورد در مجله Nature منتشر شد.
مترجم: معصومه سوهانی
منبع: newsweek
No tags for this post.