ترشح بیشتر کلاژن و خودترمیمی بافت پوست ممکن شد
اسید هیالورونیک اغلب توسط متخصصان پوست و مو و پزشکان فوق تخصص روماتولوژی برای ترمیم بافت و ظاهر پوست، کاهش درد مفاصل و سایر علایم مرتبط با پیری توصیه می شود. پر کردن چین و چروک های پوستی، آب‌رسانی در سطوح عمیق، رطوبت رسانی و ترمیم پوست آسیب دیده یا خشک از آثار این ماده است که با اتصال هیالورونیک اسید به مولکول های کلاژن و یکپارچگی ماتریکس خارج سلولی میسر می شود.
فرناز قربانی دانشجوی مهندسی پزشکی گرایش بیومواد این واحد دانشگاهی در ارتباط با این پژوهش گفت: مکانیزم پیری پوست دقیق مشخص نیست. در یک نگاه کلی مولکول‌های اپیدرم با ازدست دادن توانایی اتصال و نگهداری مولکول های آب سبب کاهش رطوبت و پیری پوست می شوند.
وی ادامه داد: یافتن راهی برای کاهش علایم پیری و حتی از بین بردن آتروفی چربی در انواع مختلفی از بیماری‌ها از موضوعات مورد توجه محققین بوده است. از میان روش‌های بسیاری که برای کاهش علایم پیری معرفی شده‌اند پرکننده‌های پوستی تزریق‌پذیر هیالورونیک اسید، اثربخشی بالاتری از خود نشان داده است. تاکنون تحقیقات بسیاری در زمینه هیدروژل های تزریق پذیر هیالورونیک اسیدی برای ترمیم پوست انجام شده و حتی برخی کاربرد تجاری پیدا کرده است. چسبندگی سلولی ضعیف این ژل‌ها و دوام و پایداری کم آنها، روند خودترمیمی بافت و بازیابی طولانی مدت زیبایی را با اخلال روبرو می‌کند.
قربانی گفت: در این تحقیق توانستیم با افزودن پلی ساکارید پلولان به ژل های هیالورونیک اسیدی به چسبندگی بهتر سلول ها کمک کنیم که نتیجه ارتقای چسبندگی فیبروبلاست ها ترشح بیشتر کلاژن و خودترمیمی بافت پوست است.
قربانی افزود: افزایش دوام و ماندگاری ژل های تزریق پذیر از طریق کراس لینک کردن با عوامل سیلانه و افزودن ذرات هیدروکسی آپاتیت میسر شد. هیدروکسی آپاتیت زیست تقلید با قرارگیری بستری زیست فعال در محیط شبیه ساز بدن اصلاح شده ساخته شد.
این محقق دانشگاهی گفت: افزودن کره‌های هیدروکسی آپاتیت به هیدروژل های هیالورونیک اسید-پلولان، با وجود کاهش اندک در توان جذب آب، درجه کراس لینک و مقاومت به تخریب آنزیمی بالا و رقابت‌پذیر با برندهای تجاری را ایجاد می‌کند.
قربانی افزود: همچنین بررسی خواص رئولوژیکی این ژل‌ها حاکی از افزایش و ثبات مدول و ویسکوزیته در فرکانس‌ها و تنش‌های برشی متفاوت است که در مقایسه با برندهای تجاری شده، ارتقای خواص و عملکرد، به طور محسوسی قابل توجه است. افزایش دانسیته سلول ها و چسبندگی و زنده‌مانی سلول‌های فیبروبلاست پس از افزودن پلولان و ذرات هیدروکسی آپاتیت به ژل های هیالورونیک اسید نیز گویای ساخت هیدروژل هایی با توان بالاتر برای ترمیم بافت پوست است.
تهیه و مشخصه یابی هیدروژل های پوستی هیالورونیک اسید/پلولان/هیدروکسی آپاتیت تزریق پذیر در قالب رساله دکتری تخصصی مهندسی پزشکی گرایش بیومواد واحد علوم و تحقیقات به راهنمایی دکتر علی زمانیان و دکتر علی اصغر بهنام قادر و مشاوره دکتر مرتضی دلیری جوپاری انجام شده است.
نتایج این تحقیق تاکنون در سه نشریه علمی علوم کاربردی پلمیر، ای پلیمر و مهندسی علوم مواد Materials Science and Engineering C، Applied Polymer Sciences و E-polymers چاپ شده است.
