حامد خداوردی، محقق واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی در مورد ضرورت انجام این پژوهش اظهار کرد: زخم‌های مزمن زخم‌هایی هستند که دیر درمان شوند و یا درمان نمی‌شوند. شایع‌ترین علل ایجاد زخم‌های مزمن، بیماری، عفونت و ایسکمی هستند. در زخم‌های مزمن به دلیل از بین رفتن لایه حفاظتی، پوست در معرض محیط بیرون قرار می‌گیرد و این امر باعث می‌شود ریسک بالاتری جهت عفونی شدن داشته باشند. از این‌رو زخم‌های مزمن نیاز به فوریت ویژه‌ای جهت درمان و بهبود دارند. زخم‌های بستر و دیابتی از شایع‌ترین زخم‌های مزمن هستند.
محقق واحد علوم و تحقیقات ادامه داد: در این پژوهش سعی داشتیم زخم‌هایی که دیر بهبود پیدا می‌کنند و یا وارد مرحله مزمن شده و درمان‌پذیر نیستند را درمان کنیم. بررسی عواملی که در بهبود زخم‌های پوستی موثر هستند و نیز عواملی که سبب می‌شوند تا زخم‌ها دیرتر درمان و یا بعضاً درمان نشوند، کمک شایانی در حصول نتیجه این پژوهش داشته است.
خداوردی با بیان اینکه روش بهبود زخم‌های مزمن شامل دو نوع تهاجمی و غیرتهاجمی است، افزود: در روش غیرتهاجمی استفاده از انواع پانسمان و زخم‌پوش‌ها، شستشوی زخم، کنترل عفونت، تجویز دارو و… از جمله اقداماتی هستند که در راستای درمان زخم‌های مزمن انجام می‌گیرد. در این پژوهش تمرکز ما بر استفاده از زخم‌پوش‌های مهندسی شده جهت بهبود فرآیند ترمیم، پیشگیری و درمان زخم‌های مزمن پوستی به صورت غیرتهاجمی است.
وی که این تحقیق را با عنوان «سنتز و مشخصه‌یابی سامانه کنترل و تنظیم‌کننده PH محل زخم بر پایه آلژینات» با راهنمایی دکتر محمدعلی شکرگزار و دکتر شاهین بنکدار در بانک سلولی انستیو پاستور ایران و دانشکده علوم و فناوری‌های پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات انجام داده است، درباره نوآوری این تحقیق گفت: در خارج از کشور نمونه‌های مشابه همانند پانسمان‌های بر پایه عسل، سیتریک اسید و… وجود دارد، اما این زخم‌پوش برای اولین بار با هدف درمان مهندسی شده زخم‌های مزمن سنتز شده است.
خداوردی خاطرنشان کرد: این زخم‌پوش بر پایه آلژینات (پلیمر طبیعی استخراج شده از جلبک دریایی) سنتز شده و یک هیدروژل با قابلیت جذب ۵۰۰ برابر وزن خود است. نمونه‌ها به صورت استریل سنتز شده و مشخصه‌یابی شده‌اند. تست‌های زیست سازگاری، رفتار تورمی و جذب، تاثیرگذاری بر رشد، تکثیر و مهاجرت سلول‌های پوستی از جمله موارد بررسی شده این زخم‌پوش است.
وی افزود: این زخم‌پوش در حال حاضر فقط به صورت InVitro (آزمایشگاهی) روی رده‌های مختلف سلولی تست شده که در تمام موارد شاهد افزایش رشد، تکثیر و مهاجرت سلول‌های فیبروبلاست بودیم. علاوه بر آن، این زخم‌پوش قادر است با نامساعد کردن محیط پیرامون خود رشد باکتری‌ها را کاهش دهد؛ در نتیجه می‌تواند از عفونی شدن زخم‌ها نیز جلوگیری کند.
بر اساس اعلام روابط عمومی واحد علوم و تحقیقات، خداوردی در مورد تجاری‌سازی این زخم‌پوش نیز گفت: در صورت حمایت و جذب سرمایه‌گذار، امکان تجاری‌سازی این زخم‌پوش با یک پنجم هزینه نمونه‌های مشابه خارجی وجود دارد. لازم به ذکر است که این نمونه برای اولین بار سنتز شده و نمونه همانندی از آن وجود ندارد.
No tags for this post.