قرارداد هوشمند در محیط کسب و کار سنتی

قرارداد هوشمند (Smart Contract) ابزاری نوین است که انجام معاملات با تراکنش مالی را تسهیل می‌کند. قرارداد هوشمند، یکی از مولفه‌های پایه‌ای برای اکوسیستم درحال ظهور بلاکچین است.

این فناوری توانایی بالقوه‌ای برای افزایش بهره‌وری در بخش‌های مختلف از خدمات مالی، بهداشت و درمان، انرژی تا فناوری‌های درحال ظهور مانند هوش مصنوعی (AI) اینترنت اشیاء (IoT) و فرآیندهای رباتیک دارد.

مزایا و معایب قرارداد هوشمند 

قرارداد هوشمند در بستر بلاکچین (blockchain) اجرا شده و امکان خودکارسازی فرآیندهای مربوط به اجرای قراردادها را فراهم می‌کند؛ از امنیت و سرعت بالایی برخوردار بوده و درعین حال، هزینه‌ها را کاهش می‌دهد. همچنین طیف گسترده‌ای از قراردادهای هوشمند وجود دارند که شرکت‌ها می‌توانند یکی از آنها را انتخاب کنند.

اما از سوی دیگر، بحث خلاء قانونی مطمئن یکی از معایب فناوری قرارداد هوشمند محسوب می‌شود. همچنین کدها در این نوع قراداد توسط انسان نوشته می‌شوند و اگر کد اشتباه روی بلاکچین قرار بگیرد، دیگر نمی‌توان آن را تغییر داد که زمینه سرقت هکرها را فراهم می‌کند.

یک گزارش پیشگامانه که از سوی اتاق بازرگانی دیجیتال (واشنگتن) منتشر شده است، تلاش می‌کند تا تصورات غلط در مورد قراردادهای هوشمند را برطرف و تعاریف و مبانی حقوقی این حوزه را مشخص کند.

پرین بورینگ (Perianne Boring)، بنیانگذار و رئیس Digital Chamber تأکید کرد: سوء برداشت‌هایی در زمینه استفاده از فناوری قرارداد هوشمند به ویژه از لحاظ حقوقی وجود دارد. دراین گزارش جدید تلاش شده است تا نگرانی‌های حقوقی موجود تا حدود زیادی برطرف شود.

براین اساس، در یک قرارداد هوشمند: بایدها و نبایدها مشخص می‌شوند؛ شرایط معامله به درستی ذکر شود؛ و در معنای قانونی کلمه، قرارداد هوشمند باید به عنوان یک برنامه نرم‌افزاری دیده شود که می‌تواند برای مشروعیت بخشیدن به یک قرارداد بین طرفین در بستر بلاکچین مورد استفاده قرار بگیرد.

 

مترجم: معصومه سوهانی

منبع: forbes

No tags for this post.