شهری شناور روی آب

در واقع، در سال های دهه ۱۹۳۰ نخستین کلبه بر پایه های ساخته شد که ریشه آن ها در آب قرار داشت و در طول سال ها رفته رفته بر تعداد سازه های منطقه افزوده شد. از نکته های جالب در مورد شهر آبی استیلتزویل این است فقط از طریق راه آبی و بازدید از گردشگاه های زمستانی ساحل میامی می توان به آنجا دسترسی پیدا کرد. اوج شهرت این منطقه در سال های دهه ۱۹۶۰ بود؛ در این سال ها حدود ۲۷۷ سازه روی آب وجود داشت، ولی در اثر عوامل مخربی مانند طوفان های متعدد، آتش‌سوزی و… باعث کاهش عمر این سازه ها و از بین رفتن آن ها شد.
شهر آبی استیلتزویل در محدوده پارک ملی بیسکین و ۱/۶۰ کیلومتری جنوب کیپ (Cape) فلوریدا، روی کرانه ساحلی بیسکین در جوار میامی قرار دارد. در حال حاضر، تنها ۷ سازه چوبی بر روی ستون ها در این منطقه باقی مانده است، البته سازه ها در ارتفاع ۳/۰۴ متری از سطح آب قرار دارند که در صورت وقوع جزر و مد سطح آب بین ۰/۳۰ تا ۰/۹۰ متر تغییر می یابد.

 

No tags for this post.