نمایشگر ۱۸ مگاپیکسلی هدست واقعیت مجازی

به گزارش سیناپرس به نقل از زومیت، ال‌جی و گوگل در همایش Display Week 2018 نمونه‌ای جدید از نمایشگر OLED مخصوص هدست‌ واقعیت مجازی به نمایش گذاشتند. جزئیات این محصول در ابتدا توسط ژورنال تخصصی Society for Information Display منتشر شد که شامل مشخصات فنی خارق‌العاده نمایشگر می‌شود. رزولوشن ۴۸۰۰ در ۳۸۴۰ پیکسل موجب شده است تعداد پیکسل‌های این پنل به رقمی بیش از ۱۸ میلیون (۱۸ مگاپیکسل) برسد؛ درحالی‌که اندازه آن تنها ۴.۳ اینچ اعلام شده است. به‌راحتی می‌توان دریافت که اندازه کوچک نمایشگر و رزولوشن بسیار بالا موجب می‌شود چگالی پیکسلی بی‌نظیری را شاهد باشیم. تعداد ۱۴۴۳ پیکسل در اینچ (PPI) برای محصول ال‌جی گزارش شده است که فریم ریت ۱۲۰ هرتز آن را همراهی می‌کند. کاربران می‌توانند میدان دید ۱۲۰ در ۹۶ درجه را به کمک این نمایشگر در هدست‌های واقعیت مجازی تجربه کنند.

رقم‌هایی که در بالا گفته شد شاید برای بسیاری از کاربران چندان قابل توجه نباشند؛ اما کافی است آن‌ها را با داده‌های مربوط به سیستم بینایی انسان مقایسه کنیم. میدان دید در انسان مقدار ۱۶۰ در ۱۵۰ درجه برای هر چشم است و برای پوشش این میدان، رزولوشنی برابر با ۹۶۰۰ در ۹۰۰۰ پیکسل (۸۶ مگاپیکسل) مورد نیاز خواهد بود که برابر با چگالی ۲۱۸۳ پیکسل در هر اینچ می‌شود. به‌سادگی‌ می‌توان دریافت که فاصله بسیاری بین فناوری کنونی و بینایی انسان وجود دارد؛ اما محصول جدید ال‌جی توانسته است بسیار بیشتر از نسل‌های قبل خود به این مقادیر نزدیک‌تر شود.

 

مقایسه پنل تازه معرفی‌شده با سایر هدست‌های واقعیت مجازی موجود در بازار می‌تواند راهی دیگر برای پی بردن به قابلیت‌های آن باشد. آکیولس ریفت CV1 از نمایشگر OLED بهره می‌برد که رزولوشن ۱۰۸۰ در ۱۲۰۰ پیکسل برای هر چشم، نرخ فریم ۹۰ هرتز و میدان دید ۱۱۰ درجه ارائه می‌دهد. هدست اچ‌تی‌سی وایو دارای مشخصات کاملا مشابه ریفت است؛ درحالی‌که نسخه پیشرفته‌تر آن یعنی وایو پرو از رزولوشن ۱۴۰۰ در ۱۶۰۰ پیکسل بهره می‌برد اما بهبودی در میدان دید و نرخ فریم آن دیده نمی‌شود. در پایان باید گفت هیچ‌ یک از محصولات رایج در بازار نمی‌توانند به استاندارد‌های نمایشگر جدید ال‌جی و گوگل نزدیک شوند؛ اما موانعی برای استفاده گسترده از این محصول وجود دارد.

در حال حاضر چیپست‌های مخصوص موبایل نمی‌توانند فریم ریت بیش از ۷۵ هرتز را پشتیبانی کنند و در نتیجه مقدار زیادی از پتانسیل نمایشگر جدید بدون استفاده باقی خواهد ماند. هم‌چنین مقدار گفته‌شده کمتر از استاندارد ۹۰ هرتز است که برای استفاده از واقعیت مجازی توصیه می‌شود. البته می‌توان برای استفاده از حداکثر پتانسیل در دسترس، از رایانه‌های شخصی استفاده کرد؛ اما حتی کارت‌های گرافیک‌ دسکتاپ نیز برای پشتیبانی از این رزولوشن با نرخ فریم ۱۲۰ هرتز به توان بالایی نیز خواهند داشت.

بدون شک در آینده نحوه انتقال اطلاعات از کارت گرافیک به هدست‌ واقعیت مجازی نیز به یکی از مانع‌های مهم تبدیل خواهد شد. اکنون دیسپلی پورت ۱.۴ می‌تواند ۲۵.۹۲ گیگابیت داده را در هر ثانیه به‌صورت غیر فشرده جا‌به‌جا کند؛ اما اگر بخواهیم به استاندارد بینایی انسان نزدیک شویم، باید این مقدار به ۳۴۳ گیگابیت بر ثانیه برسد. چنین جهشی به آسانی مقدور نخواهد بود، اما با فناوری‌های نمایشی حال حاضر، مشکل اساسی به شمار نمی‌رود؛ زیرا هیچ یک حتی نزدیک به بینایی انسان نمی‌شوند. البته با برخی تکنیک‌های فشرده‌سازی می‌توان مقدار پهنای باند مورد نیاز را در هدست‌های واقعیت مجازی کاهش داد.

رندرینگ Foveated یکی دیگر از ابزارهای مورد استفاده در هدست‌ واقعیت مجازی است که موجب کاهش فشار واردشده بر کارت گرافیک می‌شود. به کمک این روش تمامی تصویر با کیفیت یکسان برای کاربر نمایش داده نمی‌شود؛ بلکه میزان کیفیت در مرکز دید به حداکثر خواهد رسید و تصویر با کیفیت کمتری در میدان دید محیطی نمایش داده می‌شود. روش‌هایی از این قبیل می‌توانند نیاز پردازشی هدست‌ها را کاهش دهند و امکان استفاده از آن‌ها را در دستگاه‌های بیشتری فراهم سازد. کارت‌های گرافیک دسکتاپ می‌توانند از بیشتر این روش‌ها بهره بگیرند و باید منتظر باشیم تا برخی از آن‌ها در چیپست‌های موبایل نیز فراگیر شوند.

No tags for this post.