مطالعه جدید که در "مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم" منتشر شده، حاکی از آن است که 1.4 میلیارد سال قبل، روز زمینی فقط 18 ساعت بود. این موضوع تا حدی به این دلیل بود که در آن دوران، ماه به زمین نزدیک تر بود و این امر شیوه چرخش زمین به دور محور خود را دستخوش تغییر کرده بود.
هم اکنون ماه در حال فاصله گرفتن از زمین با سرعت 3.82 سانتی متر در سال است و این بدین معناست که ظرف 200 میلیون سال آینده هر روز زمینی معادل 25 ساعت خواهد بود.
به گفته "استیون میرز"، پروفسور علم زمین در دانشگاه ویسکانسین-مدیسن، این موضوع به این خاطر است که حرکت زمین تا حدی توسط اجرام پیرامون آن مانند سیارات دیگر و همچنین ماه تعیین می شود که به آن نیرو وارد می کنند.
ایجاد هر تغییری در این نیرو می تواند به نوبه خود موجب ایجاد تغییرات در مداری شود که در آن زمین به دور خورشید حرکت می کند؛ این امر همچنین ممکن است موجب بروز تغییر در چرخش زمین و حرکت آن به دور محور خود شود.
این تغییرات که چرخه های Milankovich نام دارند، مکان توزیع نور خورشید بر روی زمین و بنابراین ریتم های آب و هوایی کره خاکی را تعیین می کنند. چنین ریتم هایی را می توان در فسیل های صخره ای شناسایی کرد که صدها میلیون سال قدمت دارند.
طی میلیارد ها سال، زمان بر روی زمین تا حد قابل توجهی تغییر کرده چون منظومه شمسی دارای اجرام متحرک زیادی از جمله سیارات دیگری است که به دور خورشید می چرخند.
تغییر در فسیل های صخره ای می تواند حاکی از تغییر در چرخش زمین در میلیاردها سال قبل باشد و این امر به دانشمندان در ترسیم چگونگی حرکت آن در خلال زمان کمک می کند. با این حال، علمی ترین شیوه ها نیز نمی توانند دقت لازم برای چنین گسست زمانی (از میلیاردها سال قبل تا کنون) را ارائه دهند.
محققان در مطالعه جدید از شیوه ای جدید موسوم به astrochronology استفاده کردند؛ این روش، در واقع ابزاری آماری است که نظریان نجومی را به مشاهدات زمین شناسی مرتبط می کند تا دانشمندان بتوانند با کمک آن، تغییرات آب و هوایی زمان های کهن را کشف، تاریخ منظومه شمسی را بازسازی کرده و همزمان گذشته زمین را بررسی کنند.
مترجم: شه تاو ناصری
No tags for this post.