شناسایی مصدومان زلزله در زیر آوار با کمک عرق بدن

دانشمندان ، آتش نشانان و ماموران امداد در یک پروژه تحقیقاتی اروپایی ، در منطقه ای آموزشی در نزدیکی بارسلونای اسپانیا به تمرین و آزمایشی غیر معمول برای حوادث غیر مترقبه همچون زلزله پرداختند .

آنها در این عملیات ، دستگاهی را مورد آزمایش قرار دادند که در صورت وقوع زمین لرزه و یا ریزش ساختمان ، برای پیدا کردن قربانیان و افراد به دام افتاده زیر آوار کمک می کند .

رایمو راسیجف (Raimo Rasijeff) از امدادگران نجات مرکز مدیریت بحران فنلاند در این رابطه می گوید : حادثه دیده گان و قربانیان این گونه وقایع ، در زیر آوار می توانند مدت ها بدون غذا زنده بمانند می توان گفت در حدود سه هفته ، اما بدون آب شاید سه تا چهار روز دوام بیاورند .

Denis O’Driscoll از مرکز آتش نشانی و خدمات نجات Buckinghamshire انگلستان با تایید این نظر می گوید : اگر ما بتوانیم افراد زیر آوار را زیر 24 ساعت پیدا کنیم و به آنها کمک های پزشکی و مواد غذایی برسانیم ، حتی اگر زمان رها کردن آنها از زیر آوار طول  کشد، باز میزان شانس بقای آنها افزایش پیدا می کند .

او در ادامه توضیح می دهد : در صورتی که ما از قرارگیری فردی در محلی باخبر باشیم و مطمئن باشیم که فرد جان خود را از دست داده ، تمرکز خود را برای افرادی که هنوز زنده هستند به کار می گیریم و خارج کردن این جسد را به بعد موکول می کنیم .

بر اساس نظر رایمو راسیجف ، در واقع این فعالیت ، رقابتی بین زمان و زندگی است .

دستگاه مذکور از قدرت شناسایی بو برخوردار بوده که نسبت به قدرت بویایی سگ های نجات بهتر عمل کرده و قدرت دید و تشخیصش نیز نسبت به امدادگران بالاتر است .

نیکولا اسِد (Nicolas Aced) از امدادگران مرکز خدمات اضطراری فرانسه می گوید : این مساله همیشه آسان نیست . گاهی اوقات ممکن است چیزی را از زیر آوار ببینید که شبیه انگشت باشد ، شناسایی آن سخت است . آیا واقعا یک انگشت بوده یا یک سنگ یا بقایای ساختمان آوار شده است ؟ بنابراین ما با داشتن دوربین های تصویربرداری حرارتی می توانیم اینگونه مسائل را بهتر تشخیص دهیم و این تشخیص به تصمیم گیری درست ما کمک خواهد کرد .

در این عملیات آزمایشی ، چند داوطلب به عنوان قربانیان ساختگی زیر آوار قرار می گیرند تا توسط امدادگران نجات با کمک این دوربین های حرارتی و حسگرهای شیمیای ویژه ، مورد شناسایی قرار گیرند .

جزوس بوئیسون (Jesús Bussión) مهندس مخابرات و ارتباطات راه دور در این رابطه می گوید : ” فرد قربانی که زیر خرابه ها به دام افتاده در شرایط بسیار بدی قرار دارد . نفس او پر از ترکیبات شیمیایی خاص مانند استون (acetone) و دی اکسید کربن (CO2) است . این دستگاه می تواند با اندازه گیری هوای زیر آوار ، این مواد شیمایی را شناسایی کرده و نشان دهد که یک قربانی زنده در زیر آوار وجود دارد . “

این حسگرها و سنسورهای شیمیایی پس از  آزمایش های خاصی طراحی و ساخته شده اند . این دستگاه ، در دانشگاه لافبورو (Loughborough University) در انگلستان مورد آزمایش قرار گرفته شد .

در این آزمایش ، داوطلبی به نام لیام هینی (Liam Heaney) در یک تابوت شیشه ای قرار می گیرد . آن ها با این عمل در نظر دارند ببینند ،می توانند نشانه هایی از زندگی را زیر آوار ساختمان های فروریخته پیدا کنند . سیگنال های شیمیایی که توسط بدن قربانی به دام افتاده ، منتشر می شود برای شناسایی فرد ، عاملی کمک کننده محسوب می شود .

متیو ترنر (Matthew Turner) از شیمیدانان دانشگاه لافبورو درباره این آزمایش می گوید : ” ما می خواهیم ترکیبات شیمیایی و آلی که در اطراف هر شخص وجود دارد را شناسایی کنیم . وقتی یک ساختمان فرو می ریزد ، این اثر فرد است که با ترکیبات شیمیایی نشان می دهد که ما باید در کجا به دنبالش بگردیم .  ما باید دریابیم که این دستگاه در بخش های مختلف آوارهای ساختمانی و در اعماق مختلف چگونه عمل می کند . “

پارین پاتل (Pareen Patel) از دیگر شیمیدانان این گروه اروپایی سنسورها را بر روی سینه داوطلب نصب می کند . حسگرها، جریان خون و ضربان قلب را تشخیص می دهند . در ابتدای آزمایش ، داوطلب نباید هیچگونه استرسی داشته باشد تا اخلالی در اندازه گیری ها پیش نیاید .

لیام ، داوطلب مذکور، در رابطه با وضعیت خود در تابوت شیشه ای می گوید : ” پس از گذراندن چند ساعت در این جعبه، حتما گرسنه و تشنه خواهم شد . چون هیچگونه مواد غذایی یا نوشیدنی در دسترس من قرار نمی گیرد . فکر کنم در ابتدای آزمایش مشکلی نباشد اما وضعیت ناراحت کننده و سخت در مراحل پایانی آزمایش ایجاد شود . “

هلن مارتین (Helen Martin) از دانشگاه لافبورو به توضیح این آزمایش می پردازد : ” مشخصات شیمیایی داوطلب در نفس ، بزاق و روی سطح پوست او ظاهر می شود و ما می توانیم از آنها استفاده کنیم تا وضعیت و شرایط او را شناسایی کنیم . “

پروفسور پل توماس (Paul Thomas) استاد علوم تحلیلی در دانشگاه لافبورو به توضیح این مساله می پردازد که اگر فرد ی از غذا و آب بی بهره و محروم شود ، چه اتفاقی می افتد . او  در این رابطه می گوید : ” وقتی همه قند بدن حتی از نشاسته و کربوهیدرات هضم شده غذاها می سوزد ، آنگاه بدن شروع به سوزانده چربی های ذخیره شده بدن می کند . در این زمان است که ترکیبات نفس هم تغییر کرده و برای مثال میزان و سطح استون و دی اکسید کربن آن بالا می رود . علاوه بر آن ایزوپرن که یک ترکیب شیمیایی بوده و توسط کلسترول بدن تولید می شود ، نیز بالا می رود . در این موقعیت سطح آمونیاک نیز در ادرار و عرق فرد افزایش پیدا کرده و از پوست خارج می شود . “

هلن مارتین به تجزیه و تحلیل این داده پرداخته و در نهایت چنین نتیجه می گیرد : ” پس این اطلاعات بر گرفته از ترکیبات شیمیایی منتشر شده توسط فرد ، به ما کمک می کند تا به طور وضوح دریابیم که فردی در محل خاص و زیر آوار وجود دارد و در صورتی که سنسورها هیچگونه اطلاعاتی دریافت نکنند ، مطمئن می شوم که کسی به عنوان قربانی در محل وجود ندارد . “

در واقع این اطلاعات با ارزش به متخصصان کمک کرد تا بتوانند چنین دستگاه پیشرفته ای را طراحی کرده و بسازند و بتواند حضور قربانی را زیر آوار تشخیص دهد .

در محل آزمایش در کمک به قربانیان آوار ناشی از زلزله و یا ریزش ساختمان در بارسلونا، متخصصان به آزمایش حسگرهای بی سیم می پردازند . آن ها این سنسورها را در محل های مختلف منطقه آسیب دیده نصب کرده و محل را ترک می کنند . این دستگاه به طور خودکار در صورت شناسایی علائم حیاتی ، از طریق اینترنتی به مرکز ویژه و امدادگران اطلاع می دهد . نکته مثبت این دستگاه ها ، ادامه پیدا کردن بررسی ها و جستجوها با ترک امدادگران از محل حادثه است .

نانو فریرا (Nuno Ferreira) از مهندس های نرم افزار پرتغالی که در این پروژه شرکت داشته ، می گوید : ” با اتصال این دستگاه به اینترنت ، حتی یک کارشناس بین المللی نیز می تواند از خانه خود عملیات امداد را پیگیری کند و ببیند دقیقا چه اتفاقی می افتد . در واقع این کارشناس همان اطلاعاتی را در اختیار خواهد داشت که امدادگران نجات در محل حادثه داشته به هدایت عملیات می پردازند . “

منبع

No tags for this post.