دیانای جزء اصلی ماده ژنتیکی انسان است که با ترکیب چهار بخش A، C، G و T (آدنین، سیتوزین، گوانین و تیمین) موسوم به پایههای دیانای در ترکیب با هزاران توالی ممکن برای ارائه تنوع ژنتیکی که جنبهها و عملکردهای زیادی از موجودات زنده را ممکن میسازد، تشکیل میشود.
در اوایل دهه 1980، یک جزء پنجم به این چهار پایه کلاسیک دیانای اضافه شد که متیل سیتوزین (mC) نام داشته و از سیتوزین مشتق شده است. در اواخر دهه 1990 ، این پایه پنجم به عنوان دلیل اصلی مکانیزم اپیژنتیک شناخته شد که قادر بود ژنها را بسته به نیازهای فیزیولوژیکی هر بافت، خاموش و روشن کند.
در سالهای اخیر علاقه به پایه پنجم دیانای با نمایش ارتباط تغییرات در متیل سیتوزین با توسعه بسیاری از بیماریهای انسان از جمله سرطان افزایش یافت.
به گزارش ایسنا،اکنون محققان مؤسسه تحقیقات زیستپزشکی بلویجه، موسسه تحقیقات و مطالعات پیشرفته کاتالان در بارسلونا و دانشگاه بارسلونا از احتمال وجود یک پایه دیانای ششم خبر دادهاند که متیل آدنین (mA) نام داشته و به تعیین اپیژنوم کمک کرده و از این رو، در حیات سلول نقش مهمی دارد.
نتایج این تحقیق در مجله Cell منتشر شده است.
No tags for this post.