باستان شناسان ، بلندترین دیواری که تا کنون حفاری شده را در نزدیکی محل باستانی شهر سوخته در جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان ایران کشف کرده اند .
این دیوار کشف شده ، آجری بوده ، 160 سانتی متر بلندا داشته و در تپه طالب خان از زیر خاک بیرون آمده است که بر اساس نظر باستان شناسان به مرحله چهارم تمدن شهر سوخته باز می گردد .
در مرحله ششم حفاری های باستان شناسانه این منطقه ، قطعه ای گل رس با تصویری از ساق پای یک گاو و بخشی از یک مجسمه که توسط ساکنان این شهر باستانی ساخته شده بود ، به دست آمده است . لازم به ذکر است ، قطعه ای باستانی در حدود چهار سانتی متر طول که در ساخت آن هنرمندی بسیاری به کار رفته در نقطه ای دورتر از این منطقه پیدا شده است .
دکتر حسینعلی کاوش ، سرپرست این تیم باستان شناسی و گروه حفاری در این رابطه می گوید : " این اثر ، هنری برگرفته از طبیعت بوده و به 4 هزار و پانصد سال پیش تعلق دارد . شکاف سم و پشت پای ساخته شده به صورتی واقعی ایجاد شده و در حال حاضر یک شبیه سازی منحصر به فرد محسوب می شود . "
در این پروژه حفاری تعداد زیادی ظروف گلی ، مجسمه های جانوران و آجرهایی با نقش انگشتان انسان های باستانی ، به دست آمده است .
لازم به توضیح است که شهر سوخته سیستان یکی از بزرگترین و ثروتمندترین سایت های عصر برنز در ایران و شرق میانه به حساب می آید . سازمان جهانی یونسکو (Unesco ) The United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization این شهر باستانی را در تاریخ 22 ژوئن سال 2014 (برابر با اول تیر ماه 1393) در فهرست میراث جهانی خود به ثبت رسانده است .
اعتقاد بر این است که این سایت باستانی پایتخت تمدنی کهن نزدیک به 5 هزار و 200 سال پیش در سواحل رودخانه هیرمند بوده است . در واقع این بخش محدوده ای به مساحت 300 هزار هکتار را در بر می گرفته که از روابط تجاری ، سیاسی و اجتماعی گسترده با دیگر شهرهای مهم منطقه بر خوردار بوده است .
بر اساس نظر باستان شناسان ، چهار تمدن در این شهر به سر می برده که سه مرتبه به آتش کشیده شده و پس از آخرین آتش سوزی دیگر مورد بازسازی قرار نگرفته است . از مهمترین کشفیات این سایت باستانی می توان به قدیمی ترین تصویر متحرک جهان ، نخستین تاس بازی شناخته شده در دنیا ، قدیمی ترین مجموعه تخته نرد ، بذر زیره و چشم مصنوعی اشاره کرد .
اولین حفاری سایت شهر سوخته سیستان توسط موسسه Italiano per l’Africa e l’Oriente (IsIAO) انجام شده و تیم حفاری به سرپرستی موریزیو توزی (Maurizio Tosi) باستان شناس ایتالیایی در سال 1967 میلادی (1346 خورشیدی) این کار را انجام داده اند که این پروژه تا سال 1978 (1357 خورشیدی) نیز ادامه داشته است . همچنین پروفسور لورنزو کاستانتینی (Lorenzo Costantini) باستان شناس مشهور ایتالیایی در سال 2005 این سایت باستانی را مورد مطالعه قرار داده است .
پژوهش های انجام شده روی داده های باستان شناسی نشان می دهد که ساکنان شهر سوخته مهارت بسیاری در بافت پارچه ، ایجاد هنرهای زیبا مانند اشیاء تزئینی ، کنده کاری روی سنگ ، نقاشی و سفالگری داشته اند .
No tags for this post.