سال 2017 کتاب Dinosaur Art II: The Cutting Edge of Pakeoart نوشته استیو وایت (Steve White) به چاپ رسید و به سرعت تمام نسخه های آن فروش رفت. جلد دوم و جلد اول – تحت عنوانGreatest Paleoart The World’s Dinosaur Art:– تفکری مدرن در تصویر حیوانات ماقبل تاریخ در اختیار خوانندگان قرار می دهند.
دارن نیش (Darren Naish) مشاور علمی در نگارش جلد اول کتاب بود. وی ضمن اشاره به همکاری با استیو وایت در جلد اول گفت: در جلد دوم، بجز ارائه مشاوره علمی، وظیفه نگارش متن بیوگرافی در مورد دکتر مارک ویتون (Mark Witton) را برعهده داشتم.
دکتر ویتون درحال حاضر یکی از تأثیرگذارترین هنرمندان paleoart – تلاش هنری برای نشان دادن زندگی ماقبل تاریخ با توجه به دانش و شواهد علمی کنونی – محسوب می شود. وی تحقیقات زیادی در مورد پستاندارانی موسوم به پتروسور (pterosaur) – خزندگان بالدار – انجام داده است؛ همچنین بزودی کتاب جدید دکتر ویتون تحت عنوانHandbook The Palaeoartist’s منتشر خواهد شد.
دارن نیش افزود: آشنایی من با دکتر ویتون به دلیل علاقه مشترک ما به پتروسورها بود که منجر به همکاری های مشترکی شد که از سال 2006 آغاز و تاکنون ادامه دارد. در طی این مدت، تحقیقات زیادی در مورد شیوه زندگی و تغذیه azhdarchid غول پیکر انجام دادیم.
نیش تأکید کرد: پس از بحث و تبادل نظر در مورد آناتومی و شیوه زندگی azhdarchid، تصمیم گرفتیم که فرضیه مطرح در مورد این موجودات را به صورت مقاله ای ارائه کنیم که سال 2008 در مجله PLoS ONE منتشر شد.
در این مقاله با استفاده از داده های ترکیبی مورفولوژی و ویژگی های آناتومیک، مطرح شد که azhdarchid، مهارت بالایی در راه رفتن و گرفتن حیوانات کوچک از روی زمین داشتند.
این دیدگاه جدید و هیجان انگیز، توجه زیادی را به خود جلب کرد و می توان ادعا کرد که یکی از مقاله های مهم در مورد پتروسورها محسوب می شود. با استفاده از نتایج تحقیقات و داده های به دست آمده، تصویرسازی از azhdarchid انجام شد.
برای نمایشگاه تابستانی انجمن سلطنتی علوم در سال 2010، مدل هایی در اندازه واقعی از پتروسورها ساخته شدند که در بین آنها، مدل هایی از azhdarchid غول پیکر با استفاده از تصویر تهیه شده توسط دکتر ویتون (تصویر بالا) نیز وجود داشت.
پس از انتشار مقاله و تصویرسازی از azhdarchid طی سال های 2008 و 2009، دانش و آگاهی محققان از ویژگی ها و آناتومی این موجودات با کمک داده های جدید، بهبود یافت.
این تغییر و تکامل در تصویرسازی را می توان در تصویر تهیه شده توسط دکتر ویتون از یک جفت پتروسور هاتزگوپتریکس (Hatzegopteryx) در سال 2017 مشاهده کرد.
مترجم: معصومه سوهانی
منبع: scientificamerican
No tags for this post.