گرچه امروزه به ويژه در كشورهاي پيشرفته كمتر اثري از "آبله" به چشم مي خورد اما تا قرن هجدهم اين بيماري شيوع فراواني داشت و تلفات گسترده اي بر جاي مي گذاشت. در سال 1717م يك زن انگليسي متوجه شد كه در برخي نقاط شرقي اروپا، از ماده سمي و زهرابهاي كه از تاولهاي آبله بيرون مي ريزد براي جلوگيري از ابتلاي ديگران به آبله استفاده مي شود. وي پس از فراگيري اين امر و تحقيق در اين زمينه، اين شيوه را در انگلستان رواج داد كه به كاهش تلفات آبله انجاميد. از سوي ديگر اين مسئله در انگلستان مطرح بود كه زهرابه و در واقع ماده سمي موجود درآبله گاوي براي انسان در برابر آبله مصونيت به وجود مي آورد. در نهايت، در 14 ماه مه 1796م دكتر ادوارد جنر انگليسي اين مسئله را عملي نمود و با انجام آزمايش بر روي يك كودك توانست اين احتمال را ثابت نمايد كه تلقيح با ويروس گاوي سبب ايمني در مقابل آبله مي شود. اين مطلب گرچه با مخالفتهاي عمومي مواجه گرديد اما خیلی زود در سراسر جهان پذيرفته شد. درحال حاضر با انجام واكسيناسيون، بيماري آبله تقريباً ريشه كن شده است.
منبع:راسخون
No tags for this post.