مطالعات جدید پژوهشگران نشان می‌دهد اگر بشر فکری عاجل برای کم کردن تولید گازهای گلخانه‌ای نکرده و شرایط به همین ترتیب ادامه پیدا کند،شاه پنگوئن‌ها (King penguins) که در جزایر پراکنده‌ای در مناطق مختلف اقیانوس منجمد جنوبی و آب‌های حاشیه قطب جنوب زندگی می‌کنند، تا پایان قرن اخیر رو به انقراض خواهند رفت. این پنگوئن‌ها معمولاً تا فواصلی بالغ‌بر ۵۰۰ کیلومتر دورتر از قطب رفته و از منابع متنوع غذایی استفاده کرده و از محیط‌ها و چرخه‌های غذائی جدید بهره‌مند شوند.
مدل‌های جدید آب و هوایی و پژوهش‌های محققان نشان می‌دهد که چرخه‌های غذایی موجود در قطب جنوب و مناطق اطراف آن‌که مورداستفاده پنگوئن‌ها هستند روزبه‌روز کاهش‌یافته و به سمت مناطق مرکزی قطب محدود می‌شوند. این موضوع سبب شده است تا پنگوئن‌ها برای پیدا کردن غذا با مشکلات بیشتری روبه‌رو شده و به ناگزیر مسافت بیشتری را شنا کرده و با دشواری بیشتری غذا تهیه کنند.
از سوی دیگر مدل‌های جدید آب و هوایی و پژوهش‌های محققان نشان می‌دهد که چرخه‌های غذایی موجود در قطب جنوب و مناطق اطراف آن‌که مورداستفاده پنگوئن‌ها هستند روزبه‌روز کاهش‌یافته و به سمت مناطق مرکزی قطب محدود می‌شوند. این موضوع سبب شده است تا پنگوئن‌ها برای پیدا کردن غذا با مشکلات بیشتری روبه‌رو شده و به ناگزیر مسافت بیشتری را شنا کرده و با دشواری بیشتری غذا تهیه کنند. پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۱۰۰ میلادی پنگوئن‌ها برای ادامه بقا تنها دو راه داشته باشند، مهاجرت به سایر مناطق و یافتن زیستگاه‌های جدید و یا مرگ براثر گرسنگی.
میشل لاروئه (Michelle LaRue)، محقق و پژوهشگر دانشگاه مینه سوتا، که عضو این گروه تحقیقاتی نبوده، درباره یافته‌های به سدت آمده درباره شاه پنگوئن‌ها گفت: « من واقعاً شگفت‌زده شده‌ام. این چیزی نیست که من انتظار داشتم. شاه پنگوئن‌ها برخلاف پسرعموهایشان یعنی پنگوئن امپراتور، در یخ‌های دریا زندگی نمی‌کنند. در حقیقت آن‌ها در جزایری بدون یخ به سر برده و برای تولیدمثل و بقا به یخ‌ها نیازی ندارند. مطالعات جدید نشان می‌دهد که تغییرات آب و هوایی به طرز شگفت‌انگیزی پیچیده بوده و بر گونه‌های مختلف جانوری تأثیر دارد.»
سلین لی بوهه (Céline Le Bohec) از پژوهشگران ارشد این گروه تحقیقاتی و متخصص بوم‌شناسی در موسسه هوبرت کورین (Hubert Curien) فرانسه در این رابطه می‌گوید: «آینده ناگواری در انتظار شاه پنگوئن‌ها است. ما می‌دانیم که جمعیت آن‌ها به‌زودی دچار انحطاط و کاهش قابل‌توجهی خواهد شد. این موضوع به ما نشان می‌دهد که ذوب توده‌های یخ قطبی چه تأثیری بر تمامی اکوسیستم منطقه خواهد داشت.»
در حال حاضر تخمین زده می‌شود که حدود ۳ میلیون و ۲۰۰ هزار شاه پنگوئن در قطب جنوب و نواحی اطراف آن وجود داشته باشد که این رقم بیانگر عدم وجود خطر انقراض برای آن‌ها در شرایط فعلی است. بیشترین میزان جمعیت شاه پنگوئن‌ها در جزایر کروزت (Crozet Islands) که مجموعه جزایری در حدفاصل ماداگاسکار و قطب جنوب هستند، زندگی می‌کنند. در طول تابستان، این پنگوئن‌ها برای یافتن منابع غذایی جدید بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ کیلومتر شنا کرده و برای چندین ماه در دریا به سر می‌برند. هدف اصلی این پرندگان، حضور در چرخه‌ها و جریانات دریایی غنی از ماهی‌ها است که از آن‌ها با عنوان کمربند پیشانی قطب یاد می‌شود. در این منطقه، آب‌های گرم با جریان‌های آب سرد برخورد کرده و منطقه‌ای با آب معتدل به وجود می‌آید که محل مناسبی برای زندگی انواع موجودات از قبیل پلانکتون‌ها و ماهی‌هایی است که زندگی شاه پنگوئن‌ها به آن بستگی دارد.
امیلیو تروچی (Emiliano Trucchi) از دیگر پژوهشگران این گروه تحقیقاتی و محقق دانشگاه دی فرارا (di Ferrara) در کشور ایتالیا اعتقاد دارد: « متأسفانه با ادامه روند افزایش گرمایش زمین و تغییرات آب و هوایی این مناطق موسوم به کمربند پیشانی قطب در حال تغییر بوده و آب آن‌ها گرم‌تر و گرم‌تر می‌شود. هرچه میزان گرمای آب دریاها افزایش پیدا کند این کمربند غنی از مواد غذائی به حلقه مرکزی قطب نزدیک‌تر شده و این موضوع شاه پنگوئن‌ها را مجبور می‌کند تا میزان بیشتری شنا کرده و به مسافت‌های دورتری سفر کنند. برای مثال با ادامه این روند به‌زودی شاه پنگوئن‌های جزیره کروزت مجبور هستند ۷۰۰ کیلومتر برای رسیدن به این کمربند غنی از مواد غذایی شنا کرده و این موضوع نیازمند صرف انرژی بیشتری برای پنگوئن‌های بالغ شده و درنتیجه جوجه پنگوئن‌هایی که در جزیره منتظر غذا هستند نیز سهم کمتری از غذا دریافت خواهند کرد. این موضوع سبب به مخاطره افتادن پنگوئن‌ها می‌شود.»
از سوی دیگر تغییر مکان برای شاه پنگوئن‌ها نیز کار دشواری است زیرا این پنگوئن‌ها تنها در مناطق و جزیره‌های فاقد یخ زندگی کرده و دمای مطلوب برای زندگی آن‌ها حدود صفر درجه است. پیدا کردن زیستگاه‌های جدیدی با این مشخصات در مناطق اقیانوس منجمد جنوبی و قطب جنوب کار دشواری است. علاوه بر این موضوع، مهاجرت به مناطق جدید به معنی ایجاد رقابت با ساکنان این مناطق برای یافتن غذا بوده و کار برای هر دو گروه تازه‌وارد و قدیمی، مشکل خواهد شد.
کارشناسان در پایان این مطالعات بر لزوم تجدیدنظر جهانی نسبت به تولید گازهای آلاینده و عوامل ایجادکننده گرمایش زمین تأکید کرده و افزودند: «حال زمان انتخاب است و این موضوع بستگی دارد که انسان قصد دارد در زمینی خالی از سایر گونه‌ها زندگی کرده یا تلاش می‌کند این موجودات را حفظ کند؟»
شرح کامل این گزارش و یافته‌های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی according to a study published today in Nature Climate Change منتشرشده و در اختیار پژوهشگران قرار دارد.
ترجمه: احسان محمدحسینی
منبع: theverge
No tags for this post.