معادله عجیب فناوری و زمان

فناوری در دنیای امروز ما نامی کاملا روزمره و کاربردی است. همه ما دستگاه‌های هوشمند در دست داریم، چندین و چند وسیله الکترونیکی در خانه ما کار می‌کنند و هر یک از آن‌ها موجب شده‌اند که به نسبت گذشتگان شاهد صرفه‌جویی چندثانیه‌ای در زمانمان باشیم.

برای مثال در نظر بگیرید که شما در طول روز با بیش از 100 دستگاه الکترونیکی سروکار دارید. برای مثال می‌خواهید سوار بر مترو یا اتوبوس شوید، دیگر نیازی به ایستادن در صف خرید بلیت، چک شدن بلیت توسط راننده و مواردی ازاین‌دست ندارید و تمامی این موارد خودکار شده‌اند. برای خواندن خبرها هم نیازی به این ندارید که به سراغ استفاده از روزنامه بروید و به همین دلیل هم نیازی نیست که تا نخستین کیوسک مطبوعات پیاده راه بروید و تنها کافی است از تلفن همراه هوشمند خود استفاده کنید.

این موارد موجب شده‌اند که هر یک از دستگاه‌های الکترونیکی به‌صورت متوسط زمانی 30 ثانیه‌ای را برای ما صرف جویی کنند که با احتساب حداقل زمان و حداقل استفاده از فناوری‌های الکترونیکی می‌توانید ببینید که در طول روز، حداقل 50 دقیقه زمان آزاد بیشتر برای شما به وجود آمده است.

زمان اضافه برای چه استفاده می‌شود؟

البته این رقم در عمل به‌مراتب بیشتر است زیرا فناوری نیز به نسبت گذشته پیشرفت کرده است. برای مثال وقتی‌که 10 سال پیش کامپیوتر خود را روشن می‌کردید، برای بالا آمدن آن باید یک دقیقه یا بیشتر صبر می‌کردید. از سوی دیگر وقتی‌که می‌خواستید به اینترنت وصل شوید، سرعت اتصال و سرعت برقراری ارتباط به‌مراتب کمتر از امروز بود.

بااین‌حال این زمان اضافه برای چه چیزی صرف می‌شود؟ آیا انسان‌ها از این زمان استفاده بهینه‌ای دارند؟ پاسخ به این سوال، خیر است. انسان‌ها به‌جای استفاده از زمان آزادشده توسط فناوری برای یادگیری موارد بیشتر و تعامل‌های اجتماعی، به سراغ صرف کردن این زمان‌بر روی فناوری می‌روند. نتیجه این امر نیز جامعه‌هایی منزوی، فردگرا و تا حد زیادی خشک‌شده است.

این امر یک معضل اجتماعی و روان‌شناختی است که پزشکان آینده می‌توانند شاهد ایجاد یک سری گرایش مخصوص به آن باشند. بااین‌حال با توجه به رشد فناوری نمی‌توان انتظار داشت که در آینده این روند بهبود پیدا کند بلکه تنها باید انتظار بدتر شدن این شرایط را داشت.

منبع: digitaltrends

ترجمه: آناهیتا عیوض خانی

No tags for this post.