شناسایی مغز با واقعیت مجازی

به گزارش سیناپرس به نقل از جام جم آنلاین، در مطالعه‌ای که نتایجش 28 دی 96 در مجله نیچر کامیونیکیشنز (nature communications) توسط دیمسدیل ـ زاکر، دانش‌آموخته دانشگاه کالیفرنیا و همکارانش منتشر شد، از یک محیط واقعیت مجازی برای تمرین افراد استفاده شده است که در جریان آن نشان داده شد مناطق مختلفی از هیپوکامپ (ساختاری کوچک در وسط مغز) در انواع متفاوتی از حافظه فعال می‌شوند. می‌دانیم یک خاطره می‌تواند خاطره‌های مرتبط را به صحنه نمایش بیاورد. ما حوادث خاص را همراه با متن ماجرایشان (یعنی زمان و مکان وقوع و اشخاص موجود در آن) به یاد می‌آوریم.

خاطره‌های مختلف می‌توانند متن یکسانی داشته باشند یعنی اطلاعاتی که بین چند خاطره مشترک است؛ مثلا اتفاقاتی که در یک مکان خاص رخ داده‌اند. دیمسدیل ـ زاکر و پروفسور چاران رانگاناث به این که مغز چگونه تمام قطعات این خاطره‌ها را سرهم‌بندی می‌کند، علاقه‌مند شدند. آنها از ابزار fMRI برای ردیابی مناطقی از مغز بخصوص هیپوکامپ که حین یادآوری خاطرات فعال می‌شوند و نرم‌افزار طراحی معماری برای ساختن خانه‌هایی در فضای مجازی سه‌بعدی استفاده کردند. افراد ویدئوهایی می‌دیدند که در آنها وارد یک خانه و سپس وارد خانه بعدی می‌شدند. در هر ویدئو، اشیای مختلف درون خانه جای‌گذاری شده بودند. بنابراین افراد اشیا را در دو چارچوب به خاطر می‌آورند؛ چارچوب ویدئو (حافظه رویدادی) و چارچوب خانه‌ها (حافظه فضایی).

در مرحله دوم مطالعه، از افراد خواسته می‌شد اشیا را به خاطر بیاورند و در این حین مغز آنها با fMRI اسکن می‌شد. افراد حین یادآوری اشیا بناگاه اطلاعات متن خاطره را به یاد می‌آوردند. در این حالت، مناطق مختلفی از هیپوکامپ برای انواع متفاوتی از اطلاعات فعال می‌شد. ناحیه CA1 هیپوکامپ با اطلاعات مشترک متن خاطره‌ها مرتبط بودمثلا اشیایی که در ویدئوها یکسان بودند. منطقه دیگر هیپوکامپ با اطلاعات متفاوت خاطره‌ها مرتبط بود.

دیمسدیل ـ زاکر می‌گوید: نکته هیجان انگیز آنجاست که احساس می‌شود می‌توانید تجربه‌ای واحد را به یاد بیاورید، اما هیپوکامپ همچنان درگیر مرتبط کردن تجارب مشترک است و شما برای به خاطر آوردن به هر دوی آنها نیازمندید.

یافته جالب دیگر در این مطالعه این بود که هیپوکامپ که مسئول حافظه رویدادی است، زمان و فضا را به هم مرتبط می‌کند، در حالی که تفکر رایج این است هیپوکامپ اطلاعات حافظه فضایی مثل اطلاعات مورد نیاز در مسیر یابی را کد می‌کند. دیمسدیل ـ زاکر می‌گوید: واقعیت مجازی، انجام‌دادن آزمایش‌های کنترل شده روی حافظه رویدادی را امکان پذیر می‌کند که ما را در درک چگونگی شکل‌گیری، ذخیره و یادآوری خاطرات کمک می‌کند که در نهایت ما را به تشخیص و درمان بهتر اختلالات حافظه در سالمندی یا بیماری‌های تحلیل برنده‌ای مثل آلزایمر می‌رساند.

No tags for this post.