جستجو برای قربانیانی که پس از زمین‌لرزه در زیر آوارها محبوس شده‌اند، چالشی است که همواره بشر با آن روبرو بوده. با وجود چالش‌هایی که همواره پیش رو بوده است، دستگاه جدید ناسا قادر است از راه دور ضربان قلب کسانی که در زیر مصالح و یا بتن‌های ساختمانی محبوس شده‌اند را تشخیص دهد و برای یافتن آنها به امدادگران کمک کند.
سیستم جستوجوگر ناسا پیش از این و در آزمایش‌های انجام شده، موفق به ثبت ضربان قلب در عمق ۹ متری آوار خاک و آجر و عمق ۶ متری آوار سیمان شده بود. جستوجوگر همچنین در طی آزمایشی دیگر موفق به ثبت ضربان قلب از فاصله‌ی ۳۰۰ متری در فضای باز شده است. این سیستم که «Finder» نامیده شده، به سفارش اداره‌ی امنیت داخلی آمریکا طراحی شده و توسعه یافته است. این دستگاه با استفاده از تکنولوژی رادار مایکروویو به جست‌وجو و تشخیص ضربان قلب قربانیان احتمالی مدفون شده در زیر آوار می‌پردازد. ناسا پس از وقوع زلزله در نپال دو نمونه از این دستگاه را برای تیم‌های نجات حاضر در صحنه فرستاد. در زلزله‌ای که در نپال رخ داد، امدادگران جان چهار نفر از کسانی که زیر آوار سه متری محبوس شده بودند را با کمک این دستگاه نجات دادند.
جیمز لوکس مدیر اجرایی این دستگاه در مصاحبه‌ای گفت: « من بسیار خشنود هستم که این دستگاه کار خود را به درستی انجام داد، زیرا این اولین باری است که از این دستگاه در هنگام رخ دادن بلایای طبیعی استفاده می‌کنیم و این بهترین کاری است که ما قادر به انجام آن بوده‌ایم.» در ابتدای ساخت، این دستگاه، تنها قادر بود ضربان قلب افرادی که در عمق 3 متری مصالحی از جنس آجر، گل و چوب حبس شده‌اند را تشخیص دهد. دیوید لوئیس رئیس شرکت سازنده این دستگاه، در تاریخ 29 آپریل با دو نمونه از این دستگاه به نپال رفت و به تیم امداد و نجات پیوست. یکی از مهمترین موانع پیش روی محققان در ساخت این دستگاه فناورانه این حقیقت بود که به دنبال یک فاجعه مصالح ساختمانی فروریخته موجب می‌شد که سیگنال‌های رادار به نحو پیچیده‌ای پاسخ دهد. محققان برای غلبه بر این مشکل که دربرگیرنده پردازش پیشرفته اطلاعات برای گزینش سیگنال‌های ضعیف بود، به تجارب و تخصص محققان در آزمایشگاه رانش جت ناسا اتکا کردند.
این دستگاه جستجوگر از فناوری رادار برای جستجوی علائم حیاتی مانند تنفس انسان استفاده می‌کند. این دستگاه سیگنال کم توان مایکروویو را به زیر آوارها ارسال می‌کند که برخی از آنها با نفوذ به درون ساختمان‌های فروریخته، با افرادی که در زیر آوار هستند برخورد کرده و این دستگاه سیگنال‌هایی که به افراد برخورد می‌کند را تجزیه و تحلیل می‌کند. دستگاه جستجوگر قادر است تفاوت بین آوار و انسان را تشخیص دهد. زیرا بدن انسان حرکات منظم و هماهنگی را داراست و جستجوگر حرکات ضربانی کوچکی را که ناشی از پمپاژ خون در سراسر بدن و بالا-پایین رفتن قفسه سینه به واسطه نفس کشیدن است را تشخیص می‌دهد. دیوید لویس در مورد عملکرد دستگاه گفت: « به عنوان مثال اگر به دنبال علائم حیاتی در یک فرد باشید، اولین چیزی که مشاهده خواهید کرد، نبض جریان خونی است که در رگ‌ها جریان دارد. این حرکات باعث تغییرات جزئی در زمان انعکاس امواج مایکروویو می‌شود که ممکن است باعث شود امواج سریعتر و یا دیرتر منعکس شوند. نرم افزار دستگاه جستجوگر، امواج دریافتی را تجزیه و تحلیل می‌کند و قادر است تشخیص دهد که امواج دریافتی از سوی یک حیوان منعکس شده یا یک انسان. »
فناوری رادار مایکروویو به قدری حساس است که می تواند الگوی تنفس و ضربان قلب انسان و حیوان را از هم متمایز کند، در نتیجه تیم نجات با استفاده از آن می توانند به سرعت بازماندگان فجایع طبیعی چون زلزله را شناسایی کرده و نجات دهند. همچنين اين ابزار به اندازه‌اي كوچك هست كه بتوان آن را با كمك پهپاد‌ها به مناطق خطرناكي ارسال كرد كه انسان‌ها امكان حضور در آن را ندارند.
No tags for this post.