طرح‌های استخراج اکسیژن از خاک ماه برای مدت طولانی توسط دانشمندان مطرح بوده و هنوزهم هست. تقریباً همه آنها، علاوه بر اکسیژن، امید به استخراج محصولات دیگری مثل آهن و تیتانیوم از ماه دارند. خیلی از این طرح‌ها، کم وبیش به حرارت بالایی نیاز دارند به همین علت انرژی زیادی لازم خواهد بود. در بعضی از این فرآیندها پیشنهاد شده از اسید فلوئوریک استفاده شود. در این صورت، به حرارت بالایی نیاز نخواهد بود ولی اسید فلوئوریک بیش از حد سمی وخورنده است.
در مقابل برخی از دانشمندان پیشنهاد کردند از مواد شیمیایی آلی برای استحصال عناصر با ارزش در درجه حرارت پایین استفاده شود. وقتی که خاک ماه داخل یک مخلوط مایعات آلی قرار می‌گیرد، مواد با ارزش می‌توانند جدا شوند.
دانشمندان مختلفی در مورد تجربیاتشان روی استحصال اکسیژن با استفاده از تکنیک‌های دما بالای سنتی بحث وتبادل نظر کردند. همه این دانشمندان، دستگاه‌هایی برای زدودن گرد وغبار ماه بمنظور سهولت واکنش آن با گاز هیدروژن پیشنهاد کرده‌اند. البته این تجربیات با استفاده از خاک شبیه‌سازی شده کره ماه بدست آمده است چون نمونه‌های واقعی کره ماه خیلی گران هستند.
گروهی از دانشمندان استفاده از امواج فراصوت برای لرزش ستونی از گرد و خاک پیشنهاد کرده و بقیه دانشمندان استفاده از نیروی حاصل از جریان دادن گاز هیدروژن برای ساختن توده‌ای از گرد وخاک که شبیه یک مایع رفتار کند را مطرح کرده‌اند. در تمامی این روش‌ها، از واکنش هیدروژن با خاک، آب تولید می‌شود.
روی کره ماه، این آب می‌تواند موجب پیدایش و ادامه حیات شود؛ مهمتر از آن، این آب می‌تواند به هیدروژن و اکسیژن تجزیه شده بعنوان سوخت موشک و فضاپیما استفاده شود!
افزون بر آن از به کارگیری این روش‌ها می‌توان آهن هم تولید کرد که می‌تواند به‌عنوان مواد ساختمانی یا کابل‌های الکتریکی استفاده شود. البته این زمانی ممکن خواهد که دانشمندان بتوانند راهی کاربردی برای جدا کردن آن از خاک باقیمانده کره ماه ارائه کنند.
گروهی از دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که کوچکترین ذرات خاک ماه، که کمتر از 20 انگسترون هستند، با ذرات کوچکی از آهن، در حدود 10 تا 100 نانو متر پوشیده شده‌اند.
این نتایج به دودلیل مهم هستند؛ اولاً ممکن است بتوان ریزترین ذرات گرد و غبار را تصیفه کرد. گرد و خاک‌های سنگین می‌توانند خطر جدی برای سلامتی کارگران آینده روی کره ماه محسوب شوند. آهن رباها می‌توانند گرد و غبار را از هوا جمع کرده و برای تمیز کردن سطح ماه استفاده شوند. ثانیا ویژگی‌های مغناطیسی ذرات کوچک، راهی برای جمع کردن ریزترین گرد و خاک‌ها پیش روی دانشمندان می‌نهد که به‌وسیله حرارت دادن، ذرات ریز آهن با هم ترکیب شده و به ذرات بزرگتر تبدیل می‌شوند که بعداً می‌توانند از هم جدا شوند. افزون بر آن، هیدروژن نیز یک عنصر مفید در سطح ماه است. مقدار هیدروژن در توده ذرات ریز بیشتر از توده ذرات درشت است. بنابراین، می توان با جدا کردن ذرات کوچک، هیدروژن را هم جمع آوری کرد.
No tags for this post.