سازمان بهداشت جهانی (WHO)، چاقی را شاخص توده بدنی یا BMI بیش از 30 کیلوگرم در مترمربع تعریف کرده است و در مقیاس جهانی نشان داده شده است که چاقی با کاهش کیفیت مایع منی مردان در ارتباط است. بدین‌صورت که چاقی کیفیت مایع منی و فعالیت میتوکندری های اسپرم را کاهش می‌دهد. این عارضه همچنین باعث افزایش آسیب DNA اسپرم و سقط‌جنین، ایجاد استرس اکسیداتیو در مایع منی، تولید بلاستوسیست های معیوب و یا کاهش فرزندان حاصل از تکنیک‌های کمک باروری می‌شود. لذا عملکرد تولیدمثل مردان می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی تحت تأثیر تغییرات هورمونی مربوط به چاقی قرار بگیرد.
سازمان بهداشت جهانی (WHO)، چاقی را شاخص توده بدنی یا BMI بیش از 30 کیلوگرم در مترمربع تعریف کرده است و در مقیاس جهانی نشان داده شده است که چاقی با کاهش کیفیت مایع منی مردان در ارتباط است.
در زوج‌های نابارور، افزایش چربی شکم در مردان معمولا با کاهش غلظت، حرکت و تعداد اسپرم در ارتباط است. لذا به‌منظور بررسی بیشتر این موضوع و در مطالعه‌ای آینده‌نگر، محققینی از ترکیه پارامترهای مختلف مایع منی شامل غلظت اسپرم، حجم منی و ریخت‌شناسی سلول‌های جنسی در مردان چاق نابارور بررسی کرده و ارتباط این موارد با BMI را مورد ارزیابی قرار داده‌اند.
این تحقیق که نتایج آن در مجله بین‌المللی جهاد دانشگاهی، International Journal of Fertility & Sterility منتشرشده، توسط محققینی از بیمارستان آموزشی و تحقیقاتی سلامت زنان زکای تاهیر بوراک آنکارا و دانشگاه آنکارا انجام شده است.
در این مطالعه، 159 مرد نابارور تُرک در سنین بین 22 تا 54 سال مشارکت داشتند. برای انجام پژوهش، تاریخچه پزشکی و ناباروری هر بیمار، ثبت و وزن و قد هر یک از بیماران توسط دستگاه‌های حرفه‌ای و تنظیم‌شده، اندازه‌گیری شد.
از این بیماران خواسته شد به مدت سه روز از فعالیت جنسی خودداری کنند، سپس نمونه‌های مایع منی آن‌ها در آزمایشگاه جمع‌آوری گردید و برای هر فرد تعداد اسپرم، pH یا اسیدیته، حجم منی، درصد تحرک سلول‌های اسپرم، غلظت اسپرم و مورفولوژی اسپرم طبیعی ثبت شد. سپس با استفاده از نرم‌افزارهای آماری، تجزیه‌وتحلیل علمی و آماری روی داده‌ها انجام
بر اساس نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش، بین گروه‌های مختلف بیماران که بر اساس BMI تقسیم‌بندی شده بودند، اختلاف آماری معنی‌داری در غلظت اسپرم، حجم اسپرم، pH، ميزان تحرك پیش‌رونده، تعداد اسپرم و مورفولوژي سلول‌های اسپرم وجود داشت. این نتیجه درواقع بدین معنی است که پارامترهای مختلف اسپرم به‌طور خاص با شاخص توده بدنی یا BMI رابطه داشتند. این خود یعنی تفاوت در BMI مردان می‌تواند به تفاوت در میزان قدرت اسپرم‌ها و توان باروری آن‌ها بینجامد.
محققین ترکیه‌ای در مقاله علمی پژوهشی خود اشاره کرده‌اند: «در این مطالعه، افزایش BMI با کاهش کیفیت اسپرم، اثر حجم، غلظت و تحرک همراه بود. ولی یکی از محدودیت‌های اصلی این مطالعه تعداد کم بیماران بود، لذا مطالعات بیشتر با محدوده گسترده‌ای از موارد احتمالی باید انجام گیرد تا بتوان به‌طور قاطع‌تری در این خصوص اظهارنظر کرد.»
گفتنی است، نشریه International Journal of Fertility & Sterility متعلق به پژوهشکده رویان از موسسات زیرمجموعه جهاد دانشگاهی است.
گزارش: محمدرضا دلفیه
منبع: International Journal of Fertility & Sterility
No tags for this post.