در هزاره سوم از کارآفرینی می‌توان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین موتورهای رشد و توسعه یاد کرد، تا جایی‌که به عنوان یکی از عوامل عمده اقتصادی آن را نوشداروی مشکلات اقتصادی و تسریع‌کننده توسعه همه‌جانبه دانست.
افزایش فعالیت‌های کارآفرینانه منجر به افزایش تولید ناخالص ملی و درنتیجه افزایش درآمد ملی، رفاه و آسایش در جامعه می‌شود و از طریق توسعه فضای رقابتی و ارتقای مؤلفه‌های سرمایه انسانی، فناوری و نهادها، به ارتقای بهره‌وری کمک شایانی می‌کند.
افزایش فعالیت‌های کارآفرینانه منجر به افزایش تولید ناخالص ملی و درنتیجه افزایش درآمد ملی، رفاه و آسایش در جامعه می‌شود و از طریق توسعه فضای رقابتی و ارتقای مؤلفه‌های سرمایه انسانی، فناوری و نهادها، به ارتقای بهره‌وری کمک شایانی می‌کند.
بنابراین به‌منظور جهت دادن افراد به‌سوی کارآفرینی، ایجاد و توسعه صلاحیت‌های کارآفرینی ضروری به نظر می‌رسد و لذا یکی از مهم‌ترین مأموریت‌های جدید دانشگاه‌ها ایجاد و توسعه صلاحیت‌های کارآفرینی در دانش‌آموختگان دانشگاهی است.
صلاحیت‌های کارآفرینی را می‌توان براساس موارد زیر موردمطالعه قرار داد: مؤلفه‌های تشکیل‌دهنده صلاحیت کارآفرینی، پیش‌بین‌های صلاحیت کارآفرینی و برآمدهای صلاحیت کارآفرینی.
ازآنجاکه برای سوق دادن افراد به‌سوی کارآفرینی، ایجاد و توسعه صلاحیت‌های کارآفرینی ضروری است، به‌منظور موفقیت دانشگاه‌ها در پرورش دانش‌آموختگانی شایسته، لازم است تا صلاحیت‌های دانش‌آموختگان دانشگاه‌های کارآفرین مورد شناسایی و ارزیابی قرار گیرد، زیرا بیکاری فزاینده دانش‌آموختگان دانشگاهی و روند رو به افزایش توجه به کارآفرینی در ایران، اهمیت پرورش صلاحیت‌های کارآفرینی در دانشجویان را نمایان می‌کند.
به همین علت، پژوهشگران مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی تهران و جهاد دانشگاهی، اقدام به طراحی مدل مفهومی صلاحیت‌های کارآفرینی دانش‌آموختگان دانشگاه کارآفرین کرده‌اند.
در تحقیق خانم پورآتشی و همکارش، آقای پرهیزکار، به‌صورت مروری و تحلیلی با استفاده از بانک‌های اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ داخلی و ﺧﺎرجی، ﻣﻘﺎﻻت علمی معتبر و مجموعه مقالات کنفرانس‌ها، مدلی مفهومی برای صلاحیت‌های کارآفرینی دانش‌آموختگان دانشگاه کارآفرین ارائه شده است.
نتایج بررسی‌های این پژوهش نشان می‌دهد که صلاحیت‌های کارآفرینی دانش‌آموختگان در شش گروه شامل صلاحیت فردی و شناختی، صلاحیت ارتباطی، صلاحیت رهبری و کار تیمی، صلاحیت ایجاد و مدیریت کسب‌وکار، صلاحیت اقتصادی و بازاریابی، و صلاحیت پژوهشی دسته‌بندی می‌شوند.
صلاحیت‌های کارآفرینی، صلاحیت‌های پایه و ضروری برای شروع، گسترش و موفقیت در کسب‌وکار هستند و تنها به قابلیت‌های ذاتی فرد مبتنی نیستند، بلکه باید از طرق مختلف مانند آموزش و کارآموزی و تجربه کسب شوند. لذا در محیط پیچیده کسب‌وکار نیاز است تا کارآفرینان شایسته و ذی‌صلاح وجود داشته باشند.
همچنین در این پژوهش اشاره شد که دانش‌آموختگان علاوه بر کسب نظری تخصص، بایستی مجموعه‌ای از صلاحیت‌ها را برای موفقیت در حرفه خود کسب نمایند. بر این اساس نیاز به مدلی بنام «مدل صلاحیت‌های کارآفرینی» است که
همچنین دانشگاه‌های کارآفرین در توسعه صلاحیت‌های کارآفرینی دانشجویان، لازم است در سه حوزه آموزشی، پژوهشی و خدمات حمایتی فعالیت کنند. «نیت کارآفرینی »یکی از مهم‌ترین برآیندهای صلاحیت‌های کارآفرینی است و منجر به افزایش فعالیت‌های کارآفرینانه و توسعه کارآفرینی می‌شود.
محققین در قالب نتیجه کلی پژوهش خود که در فصلنامه «رشد فناوری»، چاپ شده است، می‌گویند: «می‌توان گفت که آموزش عالی باید بتواند در ابعاد صلاحیت پژوهشی، فردی و شناختی، ارتباطی، رهبری و کار تیمی، ایجاد و مدیریت کسب‌وکار و بازاریابی موجب توسعه و ارتقای دانشجویان شود تا موفقیت دانشجویان در عرصه کارآفرینی بیشتر شود».
فصلنامه «رشد فناوری» از نشریات جهاد دانشگاهی و وابسته به مركز رشد فناوري اطلاعات و ارتباطات (رويش) این نهاد است.
گزارش: محمدرضا دلفیه
منبع: پورآتشی، م. و پرهیزکار، م. 1396. طراحی مدل مفهومی صلاحیت های کارآفرینی دانش آموختگان دانشگاه کارآفرین. رشد فناوری، 13(51): 34-26.
No tags for this post.