مشکلات و بیماری‌های داخل رحمی در 25 تا 50 درصد از بیماران نابارور وجود دارد. ناهنجاری‌های ساختاری حفره رحم، زادوولد را تحت تأثیر قرار می‌دهند، زیرا لانه گزینی جنین را تحت تأثیر قرار داده و یا باعث سقط خود به خودی می‌شوند. بنابراین تشخیص دقیق چنین آسیب‌هایی، قبل از شروع باروری‌های مصنوعی مهم است.
در طی دهه‌های گذشته، تکنیک‌هایی نظیر هیستروسالپینجوگرافی (HSG)، هیستروسکوپی، سونوهیستروگرافی و سونوگرافی ترانس واژینال (TVS) برای ارزیابی حفره رحمی توسعه داده شده‌اند که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.
ناهنجاری‌های ساختاری حفره رحم، زادوولد را تحت تأثیر قرار می‌دهند، زیرا لانه گزینی جنین را تحت تأثیر قرار داده و یا باعث سقط خود به خودی می‌شوند. بنابراین تشخیص دقیق چنین آسیب‌هایی، قبل از شروع باروری‌های مصنوعی مهم است.
هیستروسکوپی برای تجسم مستقیم و سه‌بعدی و نمونه‌برداری از حفره رحم امکان‌پذیر است و از زمان معرفی، به‌طور قابل‌توجهی بهبود یافته است و اغلب منجر به افزایش رضایت و تحمل بیمار می‌شود. در این میان، هیستروسکوپی تشخیصی (OH) هر چند به‌طور فزایندهای برای حفره رحم استفاده می‌شود هنوز به‌طور گسترده مورداستفاده قرار نمی‌گیرد.
در این رابطه، محققینی از پژوهشگاه رویان در مطالعه‌ای پژوهشی، به ارزیابی و مقایسه دو تکنیک سونوگرافی ترانس واژینال (TVS) دوبعدی با هیستروسکوپی تشخیصی (OH) در تشخیص ناهنجاری‌ها و آسیب‌های درون رحمی پرداخته‌اند.
تمام بیماران انتخاب‌شده برای این تحقیق بین 20 تا 40 ساله و مبتلابه ناباروری اولیه یا ثانویه بودند. TVS قبل از هیستروسکوپی به‌عنوان بخشی از کارآزمایی تشخیصی معمول در 789 بیمار با حاملگی بالینی ناقص یا دارای دو یا چند حاملگی بالغ ناموفق انجام شد. همچنین نمونه‌برداری از رحم در مواردی با تشخیص غیرطبیعی در هر دو روش انجام شد.
در آزمون TVS، 545 نفر (69 درصد) عادی و 244 نفر (31 درصد) دارای یافته‌های پاتولوژیک بودند که حدود 11 درصد دچار ضایعات پولیپ، 2 درصد دچار فیبروئیدهای رحم و حدود 2 درصد نیز دچار سندرم آشرمن و هیپوترافی بودند.
بنابر نتایج حاصله، نتایج دو تکنیک مورداستفاده یعنی TVS و OH در 163 نفر برای مواردی شامل تشخیص پولیپ رحم، فیبروئید رحم، سندرم آشرمن، هیپوترافی آندومتر و دیواره رحم توافق معنی‌داری داشتند و تشخیص درست و همانندی را
بااین‌وجود محققین اشاره کرده‌اند که TVS نمی‌تواند برخی موارد پاتولوژی را شناسایی کند.
طبق اظهار دکتر مرضیه شیوا و همکارانش که انجام این پژوهش را به عهده داشته‌اند: «این مطالعه نشان داد که هر دو روش خاصیت ویژه‌ای دارند. بااین‌حال، در آزمایش ما، OH به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای حساس‌تر از TVS دوبعدی برای تشخیص پاتولوژی رحم در بیماران مبتلابه حاملگی بالینی ناقص و همچنین سقط مکرر بود».
این محققین افزوده‌اند: «به نظر می‌رسد حتی در زنانی که تکنیک‌های HSG و TVS آن‌ها را سالم تشخیص داده‌اند، هیستروسکوپی بالینی یا OH باید قبل از چرخه درمان و به‌عنوان یک روش کارآزمایی در نظر گرفته شود».
نتایج این پژوهش جالب، به زبان انگلیسی در نشریه International Journal of Fertility & Sterility (مجله بین‌المللی باروری وناباروری) وابسته به پژوهشگاه رویان جهاد دانشگاهی منتشر شده است.
گزارش: محمدرضا دلفیه
منبع: International Journal of Fertility & Sterility
No tags for this post.