به گزارش سیناپرس به نقل از ایرنا، این فناوری‌ها در فرایندی موسوم به چرخه شیمیایی از ذرات اکسید فلزی در رآکتورهای پرفشار برای سوزاندن سوخت‌های فسیلی و توده زیستی در غیاب اکسیژن مورد استفاده قرار می‌گیرند. اکسیژن موردنیاز برای سوختن در این فرایند از اکسیدهای فلزی به دست می‌آید.
یکی از این فناوری ها گاز شیل (Shale gas) را به محصولاتی مانند متانول و گازوئیل تبدیل می‌کند و در طول انجام فرایند، تمام دی اکسید کربن حاصل از آن و مقداری از دی اکسید کربن موجود در محیط مصرف می‌شود. با استفاده از این فرایند می‌توان ذغال سنگ و توده‌های زیستی را نیز به محصولات مفید تبدیل کرد.
فناوری دوم در واقع شیوه‌ای است که طول عمر ذرات مورد استفاده برای انجام فرایند شیمیایی تبدیل ذغال سنگ یا سایر سوخت‌های فسیلی به الکتریسیته را به میزانی افزایش می‌دهد که برای کاربردهای صنعتی مناسب است.
به اعتقاد محققان با توجه به زمان مورد نیاز برای جایگزینی منابع انرژی فعلی با منابع تجدیدپذیر، فرایند حلقه شیمیایی می‌تواند به عنوان یک پل ارتباطی در جریان انتقال روش‌های تامین انرژی از سوخت‌های فسیلی به منابع تجدیدپذیر انرژی در طول 30 سال آینده عمل کند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Energy & Environmental Science منتشر شده است.