شکل جمجمه چه تاثیری بر عملکرد مغز دارد؟

در برخی از تمدن های باستانی، افراد گروه های خاص جامعه با دخالت در روند رشد و شکل گیری جمجمه سر نوزادان، آن ها را به اشکالی خاص در آورده و برای مثال در اقوام باستانی مایاها شاهد این موضوع هستیم و دیگر نمونه قابل ذکر، مصریان باستان است که سر نوزادان خانواده سلطنتی را به شکل استوانه ای شکل داده و به این ترتیب خود را از سایر مردم طبقات عادی متمایز می کردند. در این میان سوالی مطرح می شود که اصولا آیا شکل و فرم کلی جمجمه بر عملکرد مغز انسان تاثیری دارد یا نه؟

بررسی های پژوهشگران نشان می دهد در اقوام مایا افراد طبقات بالای جامعه با ایجاد فشار بر بخش های جلوئی جمجمه و پیشانی نوزادان، فرم و حالت کلی جمجمه را تغییر داده و این امر به صورت یک سنت در بین این اقوام درآمده بود

بررسی های پژوهشگران نشان می دهد در اقوام مایا افراد طبقات بالای جامعه با ایجاد فشار بر بخش های جلوئی جمجمه و پیشانی نوزادان، فرم و حالت کلی جمجمه را تغییر داده و این امر به صورت یک سنت در بین این اقوام درآمده بود. مطالعات انجام شده از سوی دانشمندان بر اساس بازسازی نحوه عملکرد مغز و جمجمه در این موارد نشان می دهد که احتمالا این موضوع تاثیری بر توان مغزی نداشته و مغز این افراد نیز قادر به انجام وظایف عادی خود بوده و به دلیل شکل گیری خاص جمجمه در دوران نوزادی و زمانی که هنوز استخوان های فرد نرم و قابل شکل دهی است، مغز خود را با شرایط جدید تطبیق می دهد. دانشمندان برای بررسی دقیق و علمی این موضوع به مطالعه و آنالیز 1989 نمونه جمجمه مختلف پرداختند. البته این تحقیقات صرفا نظری بوده و به دلیل فقدان نمونه های زنده جهت مطالعه و منحصر بودن موارد بررسی شده به جمجمه های کشف شده در حفاری های باستان شناسی، نمی توان شواهد مستقیمی برای این ادعا ارائه کرد.

لازم به توضیح است که نتایج یک تحقیق انجام شده در سال 2003 نتایجی کاملا متضاد با این تحقیقات ارائه کرده و نشان می دهد که این فرم خاص شکل گیری جمجمه در اقوام مایا که در آن پیشانی به صورت مسطح و با انحنا به سمت بالا حرکت می کرد، سبب آسیب دیدگی بافت های حساس مغزی در بخش پیشانی شده و تاثیراتی روی عملکرد مغز می گذاشت. به باور اعضای این تیم تحقیقاتی، آسیب های فوق الذکر می تواند موجب بروز اختلال در بینایی، دشواری در تشخیص اشیا، ضعف شنوایی، مشکلات در به یاد آوردن خاطرات و اختلال حافظه و بروز مشکل در توجه و تمرکز شود. در مجموع این یافته ها نشان می دهد که ایجاد تغییرات عمدی در جمجمه می تواند مواردی همچون اختلال در رفتار و دشوار شدن یادگیری را در پی داشته باشد.

به هر حال پژوهشگران هنوز به نتیجه واحدی در این زمینه نرسیده اند و همانطور که مشاهده می شود دو نظریه کاملا متفاوت در این رابطه وجود دارد که هر یک بر اساس شواهد و مستندات خاص خود ارائه شده است. به نظر می رسد برای نتیجه گیری قطعی در این رابطه نیاز به انجام مطالعات بیشتری وجود داشته و برای این منظور باید اندازه گیری های دقیقی از جمجمه و ساختار ان در موارد خاص انجام شده و به بررسی این موضوع پرداخت که آیا این مساله بیشتر موجب بروز تغییر در ساختار صورت افراد می شده یا بر مغز نیز تاثیر داشته است.

شرح کامل این پژوهش و نتایج به دست آمده از آن در مجله تخصصی انسان شناسی جسمانی آمریکا (American Journal of Physical Anthropology) منتشر شده و در اختیار پژوهشگران قرار دارد.

ترجمه: احسان محمدحسینی

منبع: nytimes

No tags for this post.