نانوذرات داروی قلبی را ردیابی میکنند

کارودیلول، یک داروی مهم قلبی است که برای درمان پرفشاری خون و همچنین نارسایی خفیف یا متوسط قلب استفاده می‌شود. این دارو، به‌عنوان یک پروتئین درمانی مورداستفاده قرار می­‌گیرد و در پلاسمای خون، به میزان 98 درصد به پروتئین‌ها متصل است. بررسی میزان حضور این دارو در خون و سایر مایعات بدن برای پزشکان دارای اهمیت است و بدین منظور از روش‌های مختلف استخراج استفاده می‌شود.

یکی از روش‌های استخراج داروی کارودیلول از مایعات بدن انسان، روش استخراج فاز جامد یا SPE است. این شیوه دارای اشکالات بسیاری مانند مصرف مقدار زیادی از حلال­‌های آلی یا استفاده از روش‌­های استخراج طولانی است. ولی به‌تازگی، تکنیک­‌های جدید آماده­‌سازی نمونه بر اساس نانوذرات مغناطیسی یا MNP ها، توجه زیادی را در این خصوص به خود جلب کرده‌­اند.

بررسی میزان حضور داروی کارودیلول در خون و سایر مایعات بدن برای پزشکان دارای اهمیت است و بدین منظور از روش‌های مختلف استخراج استفاده می‌شود.

برتری متمایز این روش آن است که مواد مغناطیسی می­‌توانند با استفاده از یک میدان مغناطیسی خارجی به‌آسانی از محلول­‌های نمونه جدا شوند. همچنین به علت پراکندگی بالا و سهولت در تغییرات سطحی، این مواد به‌طور گسترده‌­ای در بسیاری از زمینه‌­های دیگر نیز قابل‌استفاده هستند. همچنین پوشش سطحی این نانوذرات با مواد فعال سطحی می­‌تواند ظرفیت جذب و کارایی استخراج را بهبود بخشد.

در این رابطه، محققین دانشگاه علوم پزشکی تبریز، این نانوذرات مغناطیسی را با ماده‌ای به نام CTAB پوشش دادند و سپس از آن‌ها در استخراج فاز جامد کارودیلول از پلاسمای خون انسانی استفاده کردند.

برای این پژوهش،ابتدا نانوذرات اکسید آهن مغناطیسی با روش رسوب­‌گذاری اصلاح‌شده تهیه شدند. سپس نمونه­‌های پلاسمای غیردارویی از سازمان انتقال خون تبریز تهیه شدند و برای استخراج کارودیلول مورد استفاده قرار گرفتند.

طبق نتایج به‌دست‌آمده از این مطالعه، با افزایش مقدار اسیدیته محیط، مقدار جذب کارودیلول به‌طور چشمگیری افزایش می‌یابد، به‌طوری‌که حداکثر جذب در اسیدیته بین 8.2 تا 10 به دست آمد که محیطی کاملاً قلیایی محسوب می‌شود.

بر اساس این یافته‌ها، بازده استخراج کارودیلول با استفاده از نانوذرات اکسید آهن مغناطیسی پوشش داده‌شده با CTAB بسیار بالا بود.

همچنین نتایج نشان داد که شدت نور فلوئورسانس ذرات با افزایش مقدار جاذب‌­های مغناطیسی، افزایش می­‌یابد و از این طریق کار تشخیص راحت‌تر می‌شود.

علاوه بر این‌ها، نتایج نشان داد که سرعت جذب در این روش بسیار بالا است و  متانول و اتانول به‌عنوان حلال­، بهترین توانایی را برای واجذبی کارودیلول از نانوذرات اکسید آهن مغناطیسی پوشش داده‌شده با CTAB از خود نشان می‌دهند.

باویلی تبریزی و پناهی، مجریان این تحقیق اظهار داشته‌اند: «در این روش، زمان آماده‌­سازی نمونه و استخراج، به‌طور چشمگیری کاهش می­‌یابد و در مقایسه با سایر روش­‌های مورداستفاده برای این کار، روش پیشنهادی فوق، نیازمند سطح بالایی از سرمایه­‌گذاری مالی یا هزینه‌­های نگهداری وسایل نیست. همچنین اعتبارسنجی نشان داد که این روش قادر به تشخیص و ردیابی داروی کارودیلول در خون با دقت کافی است».

این یافته‌ها که بار دیگر تأثیرات مناسب به‌کارگیری نانوذرات فلزی را در پزشکی نشان می‌دهند، طی مقاله‌ای علمی پژوهشی در یکی از نشریات منتشره جهاد دانشگاهی ایران به زبان انگلیسی تحت عنوان Iranian Journal of Chemistry and Chemical Engineering به چاپ رسیده است.

 

گزارش: محمدرضا دلفیه

منبع: Iranian Journal of Chemistry and Chemical Engineering (IJCCE)

No tags for this post.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا