نانوذرات داروی قلبی را ردیابی میکنند
کارودیلول، یک داروی مهم قلبی است که برای درمان پرفشاری خون و همچنین نارسایی خفیف یا متوسط قلب استفاده می‌شود. این دارو، به‌عنوان یک پروتئین درمانی مورداستفاده قرار می‌گیرد و در پلاسمای خون، به میزان 98 درصد به پروتئین‌ها متصل است. بررسی میزان حضور این دارو در خون و سایر مایعات بدن برای پزشکان دارای اهمیت است و بدین منظور از روش‌های مختلف استخراج استفاده می‌شود.
یکی از روش‌های استخراج داروی کارودیلول از مایعات بدن انسان، روش استخراج فاز جامد یا SPE است. این شیوه دارای اشکالات بسیاری مانند مصرف مقدار زیادی از حلال‌های آلی یا استفاده از روش‌های استخراج طولانی است. ولی به‌تازگی، تکنیک‌های جدید آماده‌سازی نمونه بر اساس نانوذرات مغناطیسی یا MNP ها، توجه زیادی را در این خصوص به خود جلب کرده‌اند.
بررسی میزان حضور داروی کارودیلول در خون و سایر مایعات بدن برای پزشکان دارای اهمیت است و بدین منظور از روش‌های مختلف استخراج استفاده می‌شود.
برتری متمایز این روش آن است که مواد مغناطیسی می‌توانند با استفاده از یک میدان مغناطیسی خارجی به‌آسانی از محلول‌های نمونه جدا شوند. همچنین به علت پراکندگی بالا و سهولت در تغییرات سطحی، این مواد به‌طور گسترده‌ای در بسیاری از زمینه‌های دیگر نیز قابل‌استفاده هستند. همچنین پوشش سطحی این نانوذرات با مواد فعال سطحی می‌تواند ظرفیت جذب و کارایی استخراج را بهبود بخشد.
در این رابطه، محققین دانشگاه علوم پزشکی تبریز، این نانوذرات مغناطیسی را با ماده‌ای به نام CTAB پوشش دادند و سپس از آن‌ها در استخراج فاز جامد کارودیلول از پلاسمای خون انسانی استفاده کردند.
برای این پژوهش،ابتدا نانوذرات اکسید آهن مغناطیسی با روش رسوب‌گذاری اصلاح‌شده تهیه شدند. سپس نمونه‌های پلاسمای غیردارویی از سازمان انتقال خون تبریز تهیه شدند و برای استخراج کارودیلول مورد استفاده قرار گرفتند.
طبق نتایج به‌دست‌آمده از این مطالعه، با افزایش مقدار اسیدیته محیط، مقدار جذب کارودیلول به‌طور چشمگیری افزایش می‌یابد، به‌طوری‌که حداکثر جذب در اسیدیته بین 8.2 تا 10 به دست آمد که محیطی کاملاً قلیایی محسوب می‌شود.
بر اساس این یافته‌ها، بازده استخراج کارودیلول با استفاده از نانوذرات اکسید آهن مغناطیسی پوشش داده‌شده با CTAB بسیار بالا بود.
همچنین نتایج نشان داد که شدت نور فلوئورسانس ذرات با افزایش مقدار جاذب‌های مغناطیسی، افزایش می‌یابد و از این
طریق کار تشخیص راحت‌تر می‌شود.
علاوه بر این‌ها، نتایج نشان داد که سرعت جذب در این روش بسیار بالا است و متانول و اتانول به‌عنوان حلال، بهترین توانایی را برای واجذبی کارودیلول از نانوذرات اکسید آهن مغناطیسی پوشش داده‌شده با CTAB از خود نشان می‌دهند.
باویلی تبریزی و پناهی، مجریان این تحقیق اظهار داشته‌اند: «در این روش، زمان آماده‌سازی نمونه و استخراج، به‌طور چشمگیری کاهش می‌یابد و در مقایسه با سایر روش‌های مورداستفاده برای این کار، روش پیشنهادی فوق، نیازمند سطح بالایی از سرمایه‌گذاری مالی یا هزینه‌های نگهداری وسایل نیست. همچنین اعتبارسنجی نشان داد که این روش قادر به تشخیص و ردیابی داروی کارودیلول در خون با دقت کافی است».
این یافته‌ها که بار دیگر تأثیرات مناسب به‌کارگیری نانوذرات فلزی را در پزشکی نشان می‌دهند، طی مقاله‌ای علمی پژوهشی در یکی از نشریات منتشره جهاد دانشگاهی ایران به زبان انگلیسی تحت عنوان Iranian Journal of Chemistry and Chemical Engineering به چاپ رسیده است.
گزارش: محمدرضا دلفیه
منبع: Iranian Journal of Chemistry and Chemical Engineering (IJCCE)
No tags for this post.
