مطالعه علمی مومیائی دختر 15 ساله اینکا
مومیائی 500 ساله ای که از سوی دانشمندان با عنوان دختر 15 ساله اینکا نامگذاری شده است، به تازگی توسط تیمی از پژوهشگران تحت مطالعه قرار گرفته و بررسی شد. مطالعات انجام شده روی جسد مومیائی این دختر بچه سرخپوست نشان می دهد که وی به نوعی عفونت باکتریایی در ریه های خود مبتلا بوده و احتمالا در زمان مرگ، تحت تاثیر نوعی داروی مخدر قرار داشته است.
زمانی که این جسدهای مومیائی کشف شدند، پزشکی که ان ها را معاینه کرد اعتقاد داشت اصلا به نظر نمی رسد که این مومیائی ها 500 سال پیشینه داشته و شرایط اجساد به گونه ای است که به نظر می رسد تنها چند هفته از مرگ آن ها می گذرد.
این مومیائی در سال 1999 میلادی در ارتفاعات 22 هزار پایی کوهستان آتشفشانی لولایلاکو (Llullaillaco) کشور آرژانتین کشف شد. مومیائی این دختر بچه که با عنوان باکره لولایلاکو نیز شهرت دارد، در کنار دو جسد مومیائی شده دیگر به دست آمد که با نام های پسر بچه و دختربچه لولایلاکو شناخته شده اند و به نظر می رسد آن ها نیز در هنگام مرگ تحت تاثیر ماده مخدر مشابهی قرار داشته و مرگ و مومیائی شدن آن ها با یکدیگر در ارتباط باشد.
پژوهش های پیشین انجام شده نشان می دهد که پسربچه و دختربچه مومیائی شده در کنار جسد دختر 15 ساله اینکا، پیش از قربانی شدن تحت رژیم غذائی خاصی قرار گرفته و چاق شده بودند. این رژیم غذائی ترکیبی از سیب زمینی، سبزیجات و سایر غذاهای رایج بین اقوام باستانی منطقه بوده و احتمالا از یکسال پیش از قربانی شدن آن ها آغاز شده بود. بررسی ها و مطالعات انجام شده همچنین نشان می دهد این قربانیان، از غذاهای گرانقیمت و خاص اینکاها از جمله گوشت شتر بی کوهان بومی آمریکای جنوبی یا همان لاما (llama) نیز استفاده کرده بودند.
دانشمندان با بررسی های انجام شده روی این اجساد اعلام کردند، پس از انجام مراسم قربانی شدن و تشریفات مذهبی مربوط به آن، اجساد در این کوهستان قرار گرفته و شرایط سرمای هوا و سایر عوامل طبیعی سبب شد تا این افراد به صورت مومیائی در آمده و سالم باقی بمانند.
در فرهنگ سرخپوستان باستان و ساکنان تمدن اینکاها، رسم قربانی کردن کودکانی در این سن به پیشگاه خدایان، امری متداول و عادی بوده و این مراسم با عنوان کاپا کوچا (capacocha) معمولا پس از مرگ پادشاه ، ملکه و یا سایر رویدادهای مهم انجام می شد. جان رینهارد (Johan Reinhard) باستان شناس آمریکایی و از اعضای این تیم تحقیقاتی در باره مومیائی های فوق اعلام کرد: «انجام این قبیل قربانی ها در بین اینکاها چندان رایج نبوده و انتخاب کودکان برای انجام قربانی نیز پاک و خالص بودن آن ها بود.»
این پژوهشگر و باستان شناس در ادامه توضیحات خود افزود: «زمانی که این جسدهای مومیائی کشف شدند، پزشکی که ان ها را معاینه کرد اعتقاد داشت اصلا به نظر نمی رسد که این مومیائی ها 500 سال پیشینه داشته و شرایط اجساد به گونه ای است که به نظر می رسد تنها چند هفته از مرگ آن ها می گذرد. خود من وقتی برای نخستین بار چشمم به دستان این جسد افتاد احساس عجیبی داشتم زیرا کاملا شبیه به دستان یک فرد زنده بود.»
مطالعات جدید نشان می دهد احتمالا این دختر پانزده ساله از بیماری سل رنج برده و پژوهشگران امیدوارند با نمونه برداری از بافت های این جسد، موفق به کشف روشی جدید برای درمان این بیماری در روزگار فعلی شوند.
آنجلیکو کورتالس (Angelique Corthals) از پژوهشگران دانشگاه نیویورک که در این مطالعات مشارکت داشت نیز در رابطه با روند مطالعات انجام شده روی این مومیائی گفت: « شناسائی عوامل بیماری زا و پاتوژن های موجود در بافت مومیائی های باستانی موضوع جدیدی محسوب نمی شود اما تا امروز هیچگاه به طور امکان نداشت تا مشخص شود که عامل عفونی نهفته در این نمونه ها، فعال یا غیر فعال بوده است. تکنیک های به کار رفته در این مطالعات جدید، می تواند برخی از بزرگترین رازهای ناشناخته تاریخ را از جمله دلیل کشتار و شیوع شدید آنفولانزا در سال 1918 میلادی را حل کند. این مطالعات همچنین ما را در شناسائی بیماری های مهمی که در آینده ممکن است رخ دهد، یاری کرده و مواردی مانند ظهور عوامل جدید عفونی یا ظهور دوباره بیماری های شناخته شده عفونی را پیش بینی می کند.»
ترجمه: احسان محمدحسینی
منبع: theepochtimes
No tags for this post.
