آیا فریاد گوشخراش مهرآباد خاموش می‌شود؟
غلامحسین آرام همچنین اعلام کرد که با شركت‌های هواپیمایی كه نسبت به تاخير بيش از اندازه پروازها بی‌توجهند نیز برخورد می‌شود و جرائمی برای آن‌ها در نظر گرفته خواهد شد. او تأکید کرد که بر اساس طرح ممنوعیت پروازهای شبانه مهرآباد تهران، تنها پروازهای امدادی، اورژانسی و سیاسی حق پرواز در ساعات شب را دارند.
آلودگی صوتی فرودگاه مهرآباد، یکی از جدی‌ترین معضلات ساکنان نواحی غرب تهران است که با گذشت سال‌ها، همچنان به عنوان موضوعی چالش‌برانگیز مطرح است. فرودگاهی که در آن روزانه به طور میانگین 200 تا 300 پرواز انجام می شود.
هرچند که با احداث فرودگاه امام خمینی تا اندازه‌ای از تعداد پروازهای فرودگاه مهرآباد کم شده و زمان‌بندی تعریف‌شده برای پرواز هواپیما از ساعت 5:15 صبح تا ساعت 12 شب است، اما پروازهایی که با تاخیر روبرو می‌شوند در خیلی از موارد خارج از ساعات مشخص برای پرواز به حرکت درمی‌آیند. همین مسأله، خواب آرام شبانگاهی را برای بسیاری از ساکنان مناطق اکباتان، هاشمی، تهرانسر، استاد معین، مهرآباد جنوبی، شمشیری، شهید دستغیب، سی متری جی و دیگر نواحی اطراف مختل کرده است. بسیاری از این مناطق در معرض آلودگی صوتی بیشتر از حد استاندارد مناطق مسکونی(55 دسی‌بل در روز و 45 دسی‌بل در شب) قرار دارند. میزان آلودگی صوتی در منطقه 9 تهران حتی به 115 دسی‌بل در هنگام نشست و برخاست هواپیماها می‌رسد. با این شرایط مراکز آموزشی و بهداشتی تمام مناطق اطراف فرودگاه در وضعیت بحرانی به سر می‌برند.
بیماری‌های قلبی، ضعف سیستم ایمنی بدن، اختلال در سیستم گوارش، افزایش کلسترول خون، سردرد و سرگیجه، کاهش ضریب هوشی کودکان و تولد نوزادان نارس تنها نمونه‌هایی از عوارض این‌گونه آلودگی‌های صوتی هستند.
کشورهای پیشرفته برای حل معضل مشابه تجربیات متفاوتی دارند. فرودگاه بین‌المللی شهر «برگامو» که در نزدیکی شهر میلان ایتالیا قرار گرفته، ترافیک هوایی بسیار بالایی دارد. مدیر اداره حفاظت از محیط زیست این فرودگاه درباره اقداماتی که برای رفع آلودگی صوتی انجام گرفته، می‌گوید: «گام اول استفاده از حداکثر ظرفیت هواپیماها است. هرچه هواپیما تعداد مسافران بیشتری را جابه‌جا کند، تعداد پروازها کمتر می‌شود. قدم بعدی، نو کردن ناوگان هواپیمایی است و آخرین چاره کار هم استفاده از فرآیند موسوم به کاهش سر و صداست، یعنی هدایت ترافیک هوایی در مسیرهای متنوع و عبور کمتر از مناطق شهری. این روش به طور قابل توجهی میزان آلودگی صوتی را کاهش می دهد.»
یکی دیگر از کارهایی که در فرودگاه «برگامو» برای کاهش آلودگی صوتی انجام می‌شود، استفاده از میکروفون‌های مخصوص باندهای نشست و برخاست هواپیماها است. این میکروفون‌ها آلودگی صوتی ایجادشده در این مناطق را اندازه‌گیری می‌کنند. به کمک این ابزار می‌توان کاری کرد که هواپیماهایی که در ارتفاع کم پرواز می‌کنند، از مناطق پرجمعیت دور نگه داشته شوند.
مثال بعدی فرودگاه شهر آمستردام هلند است که در ۹ کیلومتری جنوب شهر قرار دارد و سومین فرودگاه شلوغ اروپا و یکی از شلوغ‌ترین فرودگاه‌های جهان به شمار می‌آید. زمانی که این فرودگاه در سال 2003 طولانی‌ترین باند خود را افتتاح کرد، ساکنان مناطق اطراف می‌توانستند صدای پرواز هواپیماها را تا ۲۸ کیلومتری باند پرواز بشنوند.
برای حل این مشکل، فرودگاه با کمک یک شرکت معماری شروع به ساخت پرچین و حفر کانال‌های باریک در جنوب فرودگاه کردند. فاصله بین این برآمدگی‌ها تقریباً برابر با طول موج سروصدای فرودگاه بود و حدود ۱۵۰ شیار کاملاً راست و متقارن با برآمدگی‌های ۱. ۸ متری در میان‌شان ایجاد شد. این شیارهای ساده سروصدای فرودگاه را تقریباً به نصف رساندند. این فرودگاه در تلاش است سروصدا را با تغییر زمان حرکت هواپیماهای خاص و به روزکردن ناوگان خود تا ۱۰ دسی‌بل کاهش دهد.
به‌طورکلی بسیاری از کشورهای در حال توسعه و حتی توسعه‌یافته جهان با معضل آلودگی صوتی فرودگاه‌ها دست به گریبان هستند. هرچند ممنوعیت پروازهای شبانه و دیگر راه‌حل‌ها برای حل مشکلات فعلی به کار گرفته می‌شود، اما جانمایی درست در ساخت فرودگاه‌های جدید، انتقال فرودگاه‌های قدیمی به خارج شهر و ممنوعیت ساخت‌وساز بیشتر در اطراف مجموعه‌های فرودگاهی جهت حل بنیادین این معضل ضروری به نظر می‌رسد.
No tags for this post.
