این هفته شاهد این هستیم که مجددا مدار زمین و ماه به نحوی قرارگرفتهاند که ماه به زمین نزدیکتر است. بر اساس تخمین انجام شده توسط دانشمندان، ماه در روزهای شنبه و یکشنبه (بسته به محل زندگی افراد) میتواند تا 2560 کیلومتر به زمین نزدیکتر شود. به همین دلیل نیز ماه اندکی بزرگتر به چشم میآید و به آن ابر ماه میگویند که یکی از مناظر زیبای طبیعی بهحساب میآید.
بااینوجود پیشنهاد ما این است که باید همیشه به ماه نگاه کنید، چه امروز، چه فردا و چه یک ماه و یک سال دیگر. چرا باید به ماه نگاه کرد؟ این قمر زیبا بیش از 4 میلیارد سال سن دارد و یک قطعهسنگی خارقالعاده است که در فاصله 384 هزار کیلومتری از زمین قرارگرفته است. ماه علت اصلی شکلگیری خورشیدگرفتگی است و صدها فرهنگ و مذهب مختلف از آن استفاده کردهاند. بهاینترتیب نگاه کردن به ماه در شبهای آسمان میتواند شما را با میلیونها نفر دیگر، هم حس و همسو کند.
بااینوجود نگاه کردن به ماه تنها زل زدن به یک تکه سنگ فضایی نیست بلکه میتوان بهواسطه آن میلیونها ستاره زیبا را نیز در آسمان مشاهده کرده و حتی کهکشانهای دوردست را نیز به نظاره نشست. حتی با خرید یک تلسکوپ نهچندان نیرومند نیز میتوانید سیارات دیگر را مشاهده کنید. بدون شک دیدن سیارات دیگر یا حتی کهکشانهای نزدیکی مانند آندرومدار را میتوان یک حس وصفناپذیر بهحساب آورد.
بااینحال ابر ماه این هفته موجب میشود تا بتوانید مواردی که تنها در عکسهای بسیار زیبا مشاهده کردهاید را با چشمان خود ببینید. این ابر ماه تنها یک بهانه است که بتوانید بهواسطه آن به مواردی مانند کهکشان راه شیری خیره شده و در عظمت جهان غرق شوید.
درمجموع باید گفت که ابر ماه، ماهگرفتگی یا هر رخداد دیگری تنها یک بهانه است که به یاد بیاوریم جهان پیرامون ما چقدر زیبا است. نیازی نیست که به آسمان نگاه کنیم، روی سیارهای زندگی میکنیم که میلیاردها سال پیش شکلگرفته است و بسیاری از موارد مانند آتشفشانها و مناطق طبیعی هستند که حتی در روزهای ابری که آسمان به روی شما بسته است، میتوانید به آنها سری زده و در طبیعت و شگفتیهای آن غرق شوید.
بااینحال هر بار که به آسمان و ماه نگاه کردید، به یاد بیاورید که این جسم، میلیاردها سال پیش از شما آنجا بوده است و تاریخچه دایناسورها، اجداد و نیاکان ما و تمام تاریخ هستی را به نظاره نشسته است. در این شرایط مسلما دیگر مانند سابق به اسمان نخواهید نگریست.
منبع: gizmodo
ترجمه: آناهیتا عیوض خانی
No tags for this post.