شبکه‌ای از حسگرها به دنبال زیردریایی گم شده
در روز 15 نوامبر بود که نیروی دریایی آرژانتین دریافت که ارتباط با زیردریایی ARA سن خوان ازدست‌رفته است. این زیردریایی کوچک که با سوخت گازوییل کار می‌کند، در شرق سواحل پاتاگونیا (Patagonia) در حال انجام عملیات تعریف شده برایش بود. تقریبا یک هفته بعد بود که مرکز CTBTO در وین اعلام کرد که از روش نظارت بین‌المللی خود استفاده کرده و صداهایی ناشی از انفجار را در نزدیکی آخرین نقطه حضور این زیردریایی ثبت کرده است.
این زیردریایی کوچک، 44 سرنشین داشته است و این سیستم به‌واسطه یک شبکه بزرگ از حسگرها که برای شناسایی انفجارهای اتمی در تمامی جهان طراحی‌شده‌اند، توانسته است تا اطلاعات منصوب‌شده به این زیردریایی را برداشت کند. حال سوال اصلی این است که این سیستم نظارت بین‌المللی چگونه عمل می‌کند.
این سیستم نظارتی از سال 2014 فعال‌شده است و از تعداد 289 ایستگاه در سراسر جهان تشکیل‌شده است. البته هنوز فرایند تکمیل این پروژه به پایان نرسیده است و پس از اتمام کل ساخت‌وسازهای مدنظر، تعداد ایستگاه‌ها به 337 عدد خواهد رسید. این سیستم از چهار فناوری مختلف استفاده می‌کند: لرزه‌نگاری (seismic)، امواج مادون صوت جوی (atmospheric infrasound)، هیدرو آکوستیک (hydroacoustic) و ایستگاه‌های رادیو کلوئیدی (radionuclide stations).
به کمک این روش‌ها، این سیستم به‌صورت 24 ساعته در حال نظارت بر کل جهان است تا بتواند انفجارهایی که به‌واسطه رخدادهای اتمی انجام می‌شوند را شناسایی کند. سیگنال‌های دریافتی توسط این سیستم در انباره‌های ویژه‌ای ذخیره‌سازی شده و برای مصارف گوناگون علمی مورداستفاده قرار می‌گیرد که یکی از مهم‌ترین موارد در این میان را باید جلوگیری و کاهش از بلایا دانست.
به‌این‌ترتیب امید می‌رود که با توجه به ضریب خطای موجود در این سیستم، بتوان محدوده جستجو را به یک‌صد تا دویست کیلومتر کاهش داد. به‌این‌ترتیب شاید بتوان به راز گم شدن ناگهانی این زیردریایی پی برده و بقایای آن را در زیرآب یافت.
منبع: scientificamerican
ترجمه: آناهیتا عیوض خانی
No tags for this post.
