تلویزیون، از گذشته تا امروز
گفته می‌شود که مخترع تلویزیون دانشمندی اسکاتلندی به نام «جان لوگی برد» است که در اواخر قرن نوزدهم میلادی آن را ساخته است، اما مطمئناً این اختراع توسط دانشمندان دیگر از شکل ابتدایی خود به حالت توسعه‌یافته و تکمیل‌شده درآمده است.
از اواخر سال‌های ۱۹۲۰ میلادی دستگاه تلویزیون برای خرید عموم در بازار وجود داشته است و به عنوان وسیله‌ای برای نمایش تبلیغات، سرگرمی، خبر و آموزش استفاده می‌شده است. تنها از سال‌های ۱۹۵۰ میلادی به بعد است که شاهد استفاده از این وسیله در راستای شکل دادن به افکار عمومی هستیم.
در سال ۱۹۶۰ برای اولین بار مناظره ریاست جمهوری آمریکا از تلویزیون پخش شد. مناظره‌ای که بین «ریچارد نیکسون» معاون رئیس‌جمهوری حزب جمهوری‌خواه و «جان اف کندی» سناتور ایالت ماساچوست انجام شد. این تاریخ، نخستین باری است که مردم توانستند از طریق تلویزیون کاندیداهای ریاست‌جمهوری را ببینند و با عقاید و افکارشان آشنا شوند.
به‌طورکلی رسانه به‌عنوان یکی از وسایل ارتباط جمعی همواره به نیازهای گوناگون جوامع انسانی پاسخ داده است. در این میان تلویزیون شاید عمومی‌ترین و پرمخاطب‌ترین رسانه از زمان اختراع آن تاکنون به حساب آید، چراکه همزمان پیامش را به توده بزرگی از افراد منتقل می‌کند و مخاطبان برای دریافت اطلاعات از این رسانه می‌توانند در هر سنی و از هر قشری باشند و چون ارتباط با آن لزوماً نیازمند داشتن سواد نیست، در کشورهای عقب‌مانده و در حال توسعه نسبت به اشکال دیگر رسانه بسیار پرمخاطب است.
اما از آن‌جا که نیازهای بشر گوناگون است و پیچیدگی‌های جامعه انسانی افزایش پیدا کرده‌اند، نقش وسایل ارتباطی نیز در این میان شکلی جدید به خود می‌گیرد. در سال‌های اخیر اختراع کامپیوتر و به تبع آن، پیدایش شبکه جهانی اینترنت، انقلابی را در زمینه تبادل اطلاعات به وجود آورده که جهان را در آستانه شکل‌گیری نوع تازه‌ای از رسانه‌های ارتباطی قرار داده است.
در حالی که از زمان اختراع تلویزیون میلیون‌ها نفر مخاطب این رسانه پرطرفدار بودند اما هرگز نتوانستند ارتباطی دوسویه از طریق آن برقرار کنند. چیزی که به عنوان یک تفاوت بزرگ میان تلویزیون به‌عنوان پرمخاطب‌ترین رسانه در تاریخ و اینترنت به‌عنوان انقلاب رسانه‌ای قرن حاضر وجود دارد. پیام منتشرشده در تلویزیون همواره به صورت تک‌گفتار (Monolog) و تا حدی غیر دموکراتیک (غیر انتخابی) است در حالی که ساختار رسانه‌های مبتنی بر کامپیوتر و اینترنت به‌گونه‌ای است که گیرنده پیام را از حالت انفعالی و تماشاگر صرف بودن خارج می‌کند و در جایگاه «فرستنده پیام» قرار می‌دهد. بنابراین اگر تا به حال و هنگامی که تلویزیون یکه‌تاز عرصه رسانه‌های پرمخاطب بود، از «انبوه مخاطبان» سخن به میان می‌آمد، از این پس باید از «انبوه ارتباط‌گیران» حرف بزنیم.
اما هرچه‌قدر هم که اینترنت و دنیای بی‌پایان آن بر زندگی انسان این قرن مسلط شود و او را کمتر پای تلویزیون بنشاند، وقتی از تاریخ تلویزیون صحبت می‌کنیم، از لحظه‌هایی فراموش‌ناشدنی صحبت می‌کنیم که برای خیلی‌ها به‌یادماندنی‌ترین لحظات زندگی‌شان به حساب می‌آید. فرود بر ماه توسط «نیل آرمسترانگ» فضانورد آمریکایی، طی مأموریت آپولوی ۱۱ در سال ۱۹۶۹ میلادی از این دست لحظه‌ها است.
روز جهانی تلویزیون برای تقدیر و بزرگداشت از این لحظه‌های به یاد ماندنی است که بدون تلویزیون راه یافتن آن‌ها به منازل مردم امکان‌پذیر نبوده است.
گزارش: غزال غضنفری
No tags for this post.
