فضاپیمای نیو هورایزن (New Horizons) سال 2015 به پلوتو رسید و توانست ماهیت واقعی این سیاره کوتوله را مشخص کند: پلوتو یک توده یخ زده و درعین حال، یک نمونه عجیب و جالب است.
پلوتو دارای قله یخی قلبی شکل بوده و احتمالا دارای یک اقیانوس پنهان است. زمانی که فضاپیمای نیو هورایزن، دمای پلوتو را اندازه گیری کرد، مشخص شد که دمای این سیاره کوتوله سردتر از پیش بینی های قبلی است.
ابزارهای زمینی دمای پلوتو را 173- درجه سانتیگراد تخمین زده بودند؛ اما دماسنج نیو هورایزن، دمای 201- سانتیگراد را نشان داد.
پلوتو در فاصله 5.9 میلیارد کیلومتری از خورشید قرار دارد؛ درحالیکه زمین 40 برابر نزدیک تر به خورشید است. کوچک بودن این سیاره کوتوله باعث گرانش ضعیف آن می شود. نازک بودن جو پلوتو، تخمین دمای آن از روی زمین را دشوار می سازد.
دانشمندان براین باورند که پرتوهای فرابنفش خورشید باعث تجزیه نیتروژن، متان و سایر گازها در جو پلوتو شده و بخاری از ذرات جامد ایجاد می کنند.
شی ژانگ (Xi Zhang) سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه کالیفرنیا در سانتاکروز عنوان کرد: پوشش مه / غبارآلود پلوتو می تواند علت سرد بودن این سیاره کوتوله را توضیح دهد. این مه / غبار بقدری غلیظ است که می تواند بخش زیادی از پرتوهای خورشیدی را جذب کند؛ اما ترکیبات دقیق این ذرات را نمی دانیم. آنچه مشخص است، این است که ذرات در بالای جو پلوتو تشکیل می شود.
فضاپیمای نیو هورایزن موفق به شناسایی لایه نازکی از ذرات هیدروکربن موسوم به تولین ها (tholins) شد که باعث قرمز شدن سطح پلوتو می شوند. ذرات غبارآلود بسیار بزرگتر از مولکول های گاز هستند که به معنای توانایی بیشتر گرم کردن و سرد شدن است.
محققان با مدلسازی انتقال حرارت در جو پلوتو دریافتند که اثر خالص، خنک سازی است؛ مه/ غبار با جذب انرژی خورشید و تاباندن آن به فضا، عملکردی مثل تعریق برای خنک کردن بدن دارد.
تلسکوپ جیمز وب که سال 2019 به فضا پرتاب خواهد شد، می تواند سوالات بیشتری در خصوص پلوتو را پاسخ دهد.
نتایج این مطالعه در شماره اخیر مجله Nature منتشر شد.
مترجم: معصومه سوهانی
منبع: sciencealert
No tags for this post.