در دهه‌های گذشته، رشد اقتصادی تابعی از نیروی کار، سرمایه و تحصیلات معرفی می شد، اما امروزه با این استدلال که کارگر سالم، بهتر و بیشتر از کارگر بیمار تولید می‌کند سلامت، سرمایه اجتماعی و هنجارهای اجتماعی نیز وارد مدل‌های رشد شده‌اند. علاوه براین، بین سلامت و رشد اقتصادی ارتباط متقابل وجود دارد، بدین‌معنی که ارتقای سلامت افراد جامعه، رشد اقتصادی را بالا می‌برد و رشد اقتصادی نیز به ارتقای سطح سلامت جامعه منجر می‌شود.
ورود سلامت به مدل‌های رشد به قبل از سال 1965 برمی‌گردد. نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد که نه‌تنها سلامت و سرمایه اجتماعی بر رشد اقتصادی مؤثرند، بلکه بر هم نیز تأثیر متقابل دارند. منظور از سلامت، نه‌تنها فقدان بیماری، بلکه رفاه کامل جسمانی، روانی و اجتماعی است.
در دهه‌های گذشته، رشد اقتصادی تابعی از نیروی کار، سرمایه و تحصیلات معرفی می‌شد، اما امروزه با این استدلال که کارگر سالم، بهتر و بیشتر از کارگر بیمار تولید می‌کند سلامت، سرمایه اجتماعی و هنجارهای اجتماعی نیز وارد مدل‌های رشد شده‌اند.
محققی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان در این رابطه، تحقیق جالبی انجام داده که در آن تأثیر میزان سلامت افراد بر رشد اقتصادی موردمطالعه قرار گرفته است.
در این پژوهش، 29 کشور شامل14 کشور با توسعه انسانی خیلی بالا و 15 کشور با توسعه انسانی بالا به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. 14 کشور با توسعه انسانی خیلی بالا شامل: آرژانتین، استرالیا، بلژیک، کانادا، دانمارک، فنلاند، فرانسه، آلمان، ژاپن، پرتغال، اسپانیا، هلند و 15 کشور با توسعه انسانی بالا شامل: کلمبیا، مصر، ایران، تایلند، برزیل، فیلیپین، اندونزی، مراکش، بلغارستان، چین، هندوستان، هندوستان، ترکیه، پرو، آفریقای جنوبی و تونس موردبررسی قرار گرفتند.
برای انجام ارزیابی علمی، داده‌های 29 کشور فوق به‌منظور کشف رابطه احتمالی بین سلامت و رشد اقتصادی وارد مدل شدند تا بتوان تأثیر خالص امید به زندگی بر رشد اقتصادی را تخمین زد.
همچنین در این تحقیق، سلامت نیروی کار با امید به زندگی اندازه‌گیری شد. امید به زندگی در این‌جا به مفهوم تعداد سال‌هایی است که انتظار می‌رود نوزاد تازه متولدشده به‌شرط ثابت بودن الگوی مرگ‌ومیر در زمان تولد زنده بماند. شاخص آموزش به‌صورت تعداد افراد باسواد تقسیم بر کل جمعیت شش‌ساله و بالاتر تعریف‌شده و تجربه کاری نیز برابر با متوسط سن منهای متوسط سال‌های تحصیل در مدرسه منهای سن شروع مدرسه در نظر گرفته شد.
طبق این نتایج، در ازای یک سال افزایش در امید به زندگی، چهار درصد به رشد اقتصادی افزوده می‌شود. به این معنا که کاهش بیماری‌ها و ارتقای سطح سلامت جامعه باعث افزایش رشد اقتصادی و درنتیجه افزایش درآمد ملی و سرانه می‌شود و این درآمد صرف هزینه‌های بهداشتی و ارتقای دوباره سطح سلامت جامعه خواهد شد و این دوره تسلسل ادامه خواهد یافت.
نتایج این تحقیق با نتایج مطالعات اقتصاد خرد، در مورد اثرگذاری بهداشت و سلامت بر رشد اقتصادی همسو است.
با استناد به یافته‌های این تحقیق، می‌بایست با افزایش بودجه سرانه بهداشتی به رشد اقتصادی کمک کرد. هرچند برای تعیین دقیق‌تر رابطه سلامت و رشد اقتصادی بررسی تأثیر انواع سرمایه‌گذاری سلامت به‌طور جداگانه بر گروه‌های مختلف جمعیت امری ضروری است.
قابل‌ذکر است نتایج مطالعه فوق به‌صورت مقاله‌ای علمی پژوهشی در نشریه «مدیریت سلامت» وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران به چاپ رسیده است.
گزارش: محمدرضا دلفیه
منبع: حسنشاهی،م.(1396). اندازه گیری سلامت بر رشد اقتصادی، مدیریت سلامت،20(69): 18-7.
No tags for this post.