از این مواد جدید می توان برای تولید ربات های نرم، طراحی حسگرهای سفارشی و ماکروسازه های خود مونتاژشونده استفاده کرد. در فرآیند پرینت 4 بعدی، تولید اشیا با استفاده از فناوری چاپ 3 بعدی با استفاده از مواد خاصی انجام می شود که به گرما، آب یا فشار حساس بوده و می توانند در واکنش به شرایط زیست محیطی و مدت های طولانی پس از خروج از پرینتر به صورت مستقل و به شکلی خاص و هدفمند تغییر شکل دهند. در برخی موارد حتی این مواد می توانند به شکل اولیه خود تغییر حالت دهند.
نمونه هایی از پرینت جدید شامل اشیای خود مونتاژی است که هنگام پخته شدن روی هم تا می خورند. همین طور پلیمرهایی که در واکنش به آب، حرارت و فشار خم می شوند و همچنین رشته های هوشمندی که با الهام از نانوساختارهای خود مونتاژ ساخته شده است. مسلما در حال حاضر فناوری پرینت 4 بعدی کمی دور از دسترس و کاربردهای عملی است؛ اما این فناوری بسیار جوان بوده و همانند فناوری چاپ 3 بعدی نیاز به برداشتن گام های بزرگی رو به جلو دارد تا بیش از پیش در دسترس قرار گیرد.
فناوری چاپ 4 بعدی می تواند به تغییرات اساسی در شکل تولید مواد منجر شود. معمولا مواد هنگام خم شدن قدرت مکانیکی خود را از دست می دهند و تغییر شکل هر چیز تنها تا حد مشخصی امکان پذیر است. اما حالا محققان هیدروژل مخصوصی ساخته اند که در جهات بسیار متفاوت خم می شود و قادر است تغییرات سریع، قابل برگشت و مکانیکی قابل اعتمادی در پاسخ به تغییر درجه حرارت آب داشته باشد.
در این ژل ها دو شبکه پلیمری وجود دارد که متکی به پیوندهای شیمیایی کوالانسی و یونی متقابل اند. ساختار سفت منحصربه فرد مواد و جلوگیری از گسترش ترک های میکروسکوپی در سراسر ساختار موجب اجتناب از شکست های مکانیکی شدید می شود. ژل تقریبا در دمای بالاتر از 35 درجه بسرعت بخش زیادی از محتوای آب خود را از دست داده و حجم آن نزدیک به 50 درصد کوچک تر می شود.
مارک و همکارانش از این فناوری در پرینت یک شیر آب استفاده کردند. این شیر آب در معرض آب گرم بسته شده و 99 درصد جریان آب را مسدود می کرد. زمانی هم که دمای آب پایین می آمد دوباره باز می شد. برخلاف مواد استاندارد استفاده شده در پرینت 3 بعدی، این ژل بدون دخالت انسان بسرعت تغییر شکل داده و می تواند بارها و بارها بدون اعمال فشار باز و بسته شود.
این فناوری هنوز در روزهای ابتدایی خود به سر می برد. اما موادی مانند این ژل که تغییر حالت می دهند، می توانند به پیشرفت های بزرگ در فرآیند ساخت و ساز منجر شوند تا مونتاژ مواد در محیط های سخت مانند فضای ماورای جو را بدون نیاز به انسان و ربات های بسیار دقیق و گران قیمت تسهیل کنند. اگر پرینترهای 3 بعدی در آینده بتوانند تا اندازه ملکولی کوچک شوند، آن وقت انقلابی در کاربردهای پزشکی این فناوری رخ خواهد داد.
منبع:جام جم آنلاین
No tags for this post.