پیشگیری از سقوط در سالمندان

سیناپرس: ضعف جسمانی که گذر زمان بر سالمندان تحمیل می نماید این عزیزان را با مسائل مختلفی رو در رو نموده و لزوم توجه خاص آن ها و اطرافیانشان را می طلبد.
یکی از این مسائل، پدیده «سقوط» است که سالمندان و خانواده های آن ها در صورت کسب آگاهی های لازم می توانند از احتمال، میزان وقوع و همچنین عوارض مربوط به آن بکاهند. این مهم توسط محققینی از کشورمان مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

 

نتایج سرشماری نفوس و مسکن ایران در سال 1390 نشان می دهد که حدود 14 درصد جمعیت کشورمان بالای 60 سال سن دارند. با توجه به جمعیت حدودا 77 میلیون نفری کشور، این درصد به معنای حضور حدود 11 میلیون نفر سالمند در کشور است. به علاوه با در نظر گرفتن این که ضریب رشد جمعیت سالمند در ایران 5/2 درصد بوده و از ضریب رشد کل جمعیت (29/1 درصد) سریع تر است، می توان انتظار داشت که در صورت ادامه همین روندها، تا سال 2050 میلادی چیزی بیش از 20 درصد جمعیت ایران سالمند باشند.

 

سالمندان با مشکلات متعددی روبرو هستند که باعث افت سلامت و کیفیت زندگی آن ها و افزایش روزافزون تقاضای اجتماعی برای رفع این مشکلات می شود. یکی از این مشکلات که بسیار شایع است، پدیده «سقوط» و آسیب های ناشی از آن است که حدود 80 درصد پذیرش های بیمارستانی مربوط به حوادث سالمندان را به خود اختصاص می دهد.

مطالعات نشان می دهد که حدود یک سوم تا نصف سالمندان در سال دچار سقوط می گردند و نیمی از این افراد سقوط مکرر دارند. حدود 22 تا 60 درصد سقوط ها منجر به آسیب می شود و 10 تا 15 درصد آن ها آسیب های جدی نظیر انواع شکستگی ها و ضربه مغزی را در پی دارند.

عوامل متعددی با میزان سقوط در سالمندان مرتبط هستند که از آن میان می توان به عوامل داخلی نظیر ضعف عضلانی اسکلتی، اختلالات راه رفتن و ایستادن، بی اختیاری ادرار، افت فشار خون، نقص بینایی و شنوایی، مصرف بعضی داروها، وجود بیماری های مزمن، کمبود کلسیم و ویتامین D و همچنین عواملی خارجی نظیر ناایمن بودن محیط منزل اشاره کرد.

بدیهی است با توجه به بار زیاد ناشی از پدیده سقوط و پیامدهای ناگوار آن در سالمندان و همچنین با توجه به قابل اصلاح بودن بسیاری از عوامل خطر، آشنایی با روش های پیشگیری از آن ضرورت زیادی دارد. در همین خصوص محققینی از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران در مقاله ای مروری به بررسی استراتژی های مختلف پیشگیری از سقوط در سالمندان پرداخته اند.

نتیجه این بررسی که در فصل نامه ««ارتقای ایمنی و جلوگیری از مصدومیت ها» دوره 2 شماره 3 منتشر گردیده است، نشان می دهد که با رعایت موارد متعددی می توان از بروز سقوط جلوگیری نموده و یا درصد آن را کاهش داد.

طبق این نتایج، ورزش های مشتمل بر تمرین های تعادلی و افزایش قدرت عضلانی به صورت گروهی یا حتی به صورت انفرادی در منزل، می توانند به طور موثری به کاهش سقوط سالمندان منجر شوند. به علاوه مداخله، تعدیل و ایمن سازی منزل نیز اثر مفیدی بر کاهش این عارضه دارد.

مصرف ویتامین D و کلسیم در سالمندانی که با کمبود این ویتامین مواجه هستند نیز نقش موثری در کاهش سقوط داشته و انجام به موقع جراحی آب مروارید چشم در بیماران سالمندی که به این بیماری دچار هستند به طور معنی داری خطر سقوط را کاهش می دهد. علاوه بر این ها تعبیه پیس میکر برای سالمندان دارای بیماری های قلبی خاص و همچنین استفاده از محافظ لگن در افرادی با ریسک بالای سقوط، به طور قابل توجهی از این عارضه و صدمات مربوط به آن جلوگیری می نمایند.

با توجه به نتایج ارائه شده، رعایت موارد فوق الذکر که از لحاظ علمی مورد تایید و تاکید قرار گرفته اند، می تواند با پایین آوردن درصد سقوط افراد سالمند در جامعه، نقش بسیار موثری در کاهش هزینه های اجتماعی و اقتصادی مرتبط با این پدیده ایفا نماید.

 

No tags for this post.