برخلاف فیلها، ماموتهای پشمالو جانورانی مناسب برای آب و هوای سرد بودند. پوشش بلندی از پشم، لایه های ضخیمی از چربی و گوشهای کوچک که مانع از هدر رفت گرمای بدن آنها می شد، همگی از جمله ویژگیهای ساختاری این موجودات غول پیکر بوده است.
اکنون و برای نخستین بار دانشمندان فهرست جامعی از صدها جهش ژنتیکی را ارایه کرده اند که به شکل گیری چنین تفاوتهایی میان فیلها و ماموتهای پشمالو منجر شده است.
این مطالعه بی سابقه فاش کننده حقایق جالب توجهی است و نشان می دهد که ماموتهای پشمالو چگونه از اجدادی که از نیاکان فیلهای آسیایی هم به شمار می آید تکامل یافته بودند.
اکنون می توان از این فهرست و نتایج به دست آمده از این مطالعه برای تهیه فرمولی بی سابقه استفاده کرد تا از روی آن بتوان فیلها را به گونه ای مهندسی ژنتیکی کرد تا توانایی زندگی در سیبری را هم داشته باشند.
این مطالعه توسط گروهی از دانشمندان در آزمایشگاهی تحقیقاتی واقع در بوستون ماساچوست انجام شده است.
آنها معتقدند اینها ژنهایی هستند که برای ایجاد تغییراتی در ژنوم فیلها ضروری به شمار می آیند. بدین ترتیب می توان آنها را به جانورانی که بیشتر شبیه فیل هستند اما همچون ماموتهای پشمالو توانایی زندگی در سیبری و سایر نواحی سرد را دارند تبدیل کرد.
No tags for this post.