ژن شیزوفرنی شناسائی شد

شیزوفرنی یک بیماری روانی است که فرد در آن دچار درک ضعیف محیطی شده و پژوهش های پیشین انجام شده نشان نداده بود که این بیماری تا چه میزان تحت تاثیر عوامل ژنتیکی قرار داشته و نقش عوامل محیطی در بروز این بیماری تا چه حدی است.

زمانی که یکی از دوقلوهای همسان به بیماری شیزوفرنی مبتلا می شود، 33 درصد احتمال ابتلای فرد دوم به این عارضه وجود داشته و این رقم در دوقلوهای غیر همسان بین 7 تا 9 درصد است. بر پایه این نتایج و بدون در نظر داشتن و شناسائی ژن های مسئول در بروز بیماری، پژوهشگران دریافتند 73 درصد از موارد ابتلا به بیماری های شبه  شیزوفرنی و 78 درصد از موارد شیزوفرنی ریشه ژنتیکی دارند.

نتایج مطالعات جدید نشان می دهد که عامل ژنتیک تا 80 درصد می تواند دلیل بروز شیزوفرنی باشد. طبیعتا برای نتیجه گیری علمی، تنها تکیه بر یک مطالعه امکان پذیر نیست ولی نتایج متناسب با حقایق نیز نباید نادیده گرفته شده و این موضوع بسیار با اهمیت است که چه حقیقتی در پس این بیماری خوفناک پنهان شده است؟

تحقیقات فوق الذکر توسط پژوهشگران مرکز عصب شناسی شیزوفرنی در بیمارستان دانشگاه کوپنهاگ انجام شده و درآن بررسی های جالبی برای شناسائی منشا اصلی این بیماری صورت گرفته است. در این مطالعات به صورت موازی از پایگاه داده ها و همچنین اطلاعات روانپزشکی بیماران و به طور خاص افراد دوقلو استفاده شد که به روش twin cohort study شهرت دارد. در این مطالعات از دوقلوهای همسان و دوقلوهای غیر همسان استفاده شده و در عین حال روش مقایسه ای منحصر به فردی در حوزه ژنتیک توسط محققان به کار رفت. در حقیقت در این تحقیق، دو قلوهایی که 100 درصد ژنوم آن ها یکسان است در کنار دو قلوهای غیر همسانی که تنها در 50 درصد از ژن های خود اشتراک دارند، مورد بررسی قرار گرفتند.

در شرایطی که معمولا سبک زندگی این دوقلوها تقریبا یکسان است، دوقلوهای همسان دارای مشابهت های زیادی در شرایط سلامتی و بهداشت خود نسبت به دوقلوهای غیر همسان بوده و این موضوع نشان دهنده تاثیر بسیار زیاد عوامل ژنتیکی بر سبک زندگی داشته و حتی می توان گفت این عامل از نقش محیطی قوی تر و پر رنگ تر است.

وقتی این مساله را از زاویه مطالعه شیزوفرنی بررسی می کنیم، شاهد تاثیر آن بر هر دو نفر دوقلوهای همسان هستیم که این موضوع در 41 تا 61 درصد از موارد تکرار شده است. در مقام قیاس با شرایط دوقلوهای غیر همسان، آمار مورد نظر به صفر تا 28 درصد کاهش یافته و نتایج مطالعات چندگانه ژنتیکی و تجزیه و تحلیل های انجام شده نشان می دهد که شیزوفرنی تا میزان 81 درصد از طریق ژنتیکی به ارث می رسد.

در این مطالعات گسترده 32 هزار نفر از دوقلوهایی که تا سال 2000 به دنیا آمده بودند و برخی از آن ها همسان و برخی غیر همسان بودند مورد مطالعه قرار گرفته و مشخص شد در حدود 1 درصد آن ها به شیزوفرنی مبتلا شده و دو و نیم درصد دیگر دارای بیماری های مشابه با شیزوفرنی بودند.

پژوهشگران در بررسی های خود دریافتند زمانی که یکی از دوقلوهای همسان به بیماری شیزوفرنی مبتلا می شود، 33 درصد احتمال ابتلای فرد دوم به این عارضه وجود داشته و این رقم در دوقلوهای غیر همسان بین 7 تا 9 درصد است.

بر پایه این نتایج و بدون در نظر داشتن و شناسائی ژن های مسئول در بروز بیماری، پژوهشگران دریافتند 73 درصد از موارد ابتلا به بیماری های شبه  شیزوفرنی و 78 درصد از موارد شیزوفرنی ریشه ژنتیکی دارند.

در این میان عامل محیطی در مطالعه فوق و موارد مشابه، ناچیز بوده و نقش مهمی در آرایش زنتیکی افراد ندارد. این موضوع نشان می دهد تاثیر ژن ها در این بیماری بسیار بیشتر از ان چه تا کنون تخمین زده می شد است اما هنوز میزان دقیق این نقش مشخص نیست.

در نهایت ، این تحقیق به دنبال تایید آن چه که قبلا شناخته شده است بود: شرایطی که به لحاظ ذهنی مشهود است بر اساس یک عامل ژنتیک (یا عصب شناختی) رخ می دهد و نقش این عوامل بیشتر از آن چه تاکنون تصور می شد، است.

شرح کامل این پژوهش و نتایج به دست آمده از آن در آخرین شماره ژورنال تخصصی روانپزشکی زیستی (journal Biological Psychiatry) منتشر شده و در اختیار محققان قرار دارد.

ترجمه: فاطمه کردی

منبع: iflscience

No tags for this post.