ستاره دنباله داری که در راه زمین است
به گزارش سیناپرس به نقل از اسپاش، این دنباله‌دار که دانشمندان آن را «K2» می‌نامند حدود 2 میلیون و 400 هزار کیلومتر از زمین فاصله دارد و طبق محاسبات انجام‌شده توسط دانشمندان تا پنج سال آینده به نزدیکی زمین خواهد رسید دانشمندان تخمین زده‌اند که این دنباله‌دار سفر خود را از لبه منظومه شمسی و از فاصله میلیاردها کیلومتر دورتر آغاز کرده است و دورترین دنباله‌داری است که به سمت زمین در حال حرکت است. دنباله‌دار یک گلوله برفی کیهانی است که از گازهای منجمد، سنگ و گردوغبار ساخته‌شده و تقریباً به‌اندازه یک شهر کوچک است.
ساختار دنباله‌دار شامل سه بخش هسته، گیسو و دم است. هسته بخش مرکزی آن است و از گردوغبار و گاز و یخ ساخته‌شده است. وقتی‌که دنباله‌دار نزدیک خورشید می‌شود، یخ‌های موجود در هسته آن تبخیر می‌شود و تبدیل به ابر بزرگی پیرامون دنباله‌دار می‌شود که گیسو نام دارد. سرچشمه و منشأ دنباله‌دارها، «ابر اورت» یا «کمربند کویپر» است.
دنباله‌دارها، غیر دوره‌ای و دوره‌ای هستند که غیر دوره‌ای‌ها گرانش محدود به خورشید ندارند و مدار آن‌ها به شکل سهمی است. دنباله‌دارهای دوره‌ای نیز شامل دنباله‌دارهای بلندمدت (بسیار بیشتر از ۲۰۰ سال) و کوتاه‌مدت (۲۰ تا ۲۰۰ سال) است. در نام‌گذاری دنباله‌دارها، از نام کاشفان آن‌ها، یک شخص یا فضاپیما، استفاده می‌شود. اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی رهنمودی برای نام‌گذاری دنباله‌دارها مشخص کرده است.
دنباله‌دارها تفاوت‌هایی با دیگر اجرام منظومه خورشیدی ازجمله سیارک‌ها، شهاب‌وارها، شهاب‌ها و شهاب‌سنگ‌ها دارند که مهم‌ترین آن‌ها چیزی است که آن‌ها ساخته‌شده‌اند. برای نمونه، سیارک‌ها از فلزات و مواد سنگی و دنباله‌دارها از یخ، گردوغبار و مواد سنگی ساخته‌شده‌اند. دنباله‌دارها انواع قابل‌توجهی مانند «دنباله‌دار بزرگ» و «مسیر خورشیدی» دارند.
دنباله‌دارهای بزرگ آن‌قدر بزرگ نیستند که با چشم غیرمسلح دیده شوند؛ بااین‌حال وقتی به خورشید نزدیک می‌شوند، سطوح یخی آن‌ها تبخیر می‌شود و مقدار زیادی از گاز و گردوغبار آن‌ها فرار می‌کند و جو و دنباله‌های بسیار بزرگی شکل می‌گیرد که دیدنی و قابل‌توجه است. این دنباله‌دارها، دنباله‌دارهای بزرگ نامیده می‌شوند.
دنباله‌دار K2 تا پنج سال آینده به نزدیک‌ترین فاصله خود به خورشید یعنی در محدوده مدار مریخ خواهد رسید و هیچ احتمالی وجود ندارد که با زمین برخورد کند. ویژگی قابل‌توجه این دنباله‌دار این است که به گفته محققان یخ‌های آن تبخیر نشده و مستقیماً به گاز تبدیل می‌شوند که به این اتفاق تصعید گفته می‌شود.
بر اساس یافته‌های تلسکوپ هابل، در سطح این دنباله‌دار عناصری نظیر اکسیژن، نیتروژن، کربن دی‌اکسید و کربن مونواکسید مشاهده می‌شود که در حال حاضر به خاطر دمای پایین این دنباله‌دار، منجمد هستند. ویژگی جالب دیگر این دنباله‌دار این است که در فاصله‌ای بسیار دورتر از دیگر دنباله‌دارها رصد شده و هنوز بسیاری از عناصر در آن وجود دارند و از سطح آن فرار نکرده‌اند.
دنباله‌دار K2 در ماه مه 2017 با استفاده از تلسکوپ «رصد پانورامیک و سیستم پاسخ سریع» واقع در هاوایی آمریکا کشف‌شده است.
