اما نکته جالب توجه این است، که جایگاه ایران در بین کشورهای شمال آفریقا و خاورمیانه از 13 8 گزارش شده. این رتبه به این معنی است که ایران در منطقه اوضاع مناسبی ندارد. بر اساس جزئیات گزارش ایران در زمینه اندازه بازار و محیط اقتصاد کلان در منطقه وضعیت مناسبی دارد، اما در کارآیی بازار نیروی کار و پیشرفته بودن بازار مالی وضعیت ایران مطلوب نیست.
بر اساس این گزارش که شاخص کلی رقابت‌پذیری را بر اساس معیارهای 12 گانه محاسبه می‌کند و به کل آن نمره‌ای بین 1 تا 7 می‌دهد، نمره ایران 4.27 است که بهترین نمره ایران از سال 2010 میلادی محسوب می‌شود. در گزارش امسال سوئیس، ایالات متحده آمریکا، سنگاپور، هلند، آلمان، هنگ‌کنگ، سوئد، بریتانیا، ژاپن و فنلاند در رتبه‌های اول تا دهم قرار دارند.
از بین کشورهای همسایه ایران، امارات 17، قطر 25 و عربستان رتبه 30را دارد. ایران تا سال 2008 در محاسبه این شاخص جایگاهی نداشت، اما از این سال اطلاعات این شاخص برای ایران گردآوری و برای مجمع جهانی اقتصاد ارسال شد.در نتیجه ایران برای نخستین بار در سال 2009 در رتبه‌بندی گزارش شاخص رقابت‌پذیری جهانی قرار گرفت.
رقابت‌پذیری شاخص مهمی است؛ زیرا رقابت حرف نخست اقتصاد امروز جهانی است و از کوران رقابت است که منفعت خریداران و سود شرکت‌ها حداکثر می‌شود. براساس معیارهای مجمع جهانی اقتصاد، رقابت‌پذیری کشورها بیانگر توان آنها در تامین و افزایش رفاه جامعه است. بر این اساس رقابت‌پذیری بر اساس رفاه اقتصادی کشورها تعریف می‌شود و رفاه اقتصادی متناسب با سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی انجام شده در کشورها افزایش می‌یابد؛ بنابراین هر عاملی که باعث شود سرمایه‌گذاری جدید انجام نشود (مثل تحریم‌ها) یک مانع رقابت‌پذیری محسوب می‌شود.
به همین دلیل است که لغو تحریم‌ها و موفقیت برجام یکی از دلایل افزایش رتبه ونمره شاخص رقابت‌پذیری برای ایران دانسته می‌شود.
بررسی معیارهای 12 گانه نشان می‌دهد، هرچند ایران از نظر اندازه بازار در جایگاه مناسبی است، ولی به دلیل ضعف در دو معیار کارآیی بازار نیروی کار و کارآیی بازار کالا که ایران را در رتبه‌ها آخر جدول می‌نشاند، نتوانسته‌ایم از بزرگی بازار مالی کشور بهره اقتصادی کافی برای ایجاد رفاه عمومی را ببریم.
گزارش:غزال غضنفری
No tags for this post.