کهکشان مارکاریان 533 (Mrk 533) که در راستای صورت فلکی فرس اعظم در آسمان قرار دارد شاید میزبان یکی از غریبترین و مخوفترین زوجهای سماوی باشد. بر اساس گزارش اسکای اند تلسکوپ نتایج تحقیق تازه یا روی این کهکشان در ژورنال نیچر آسترونومی (Nature Astronomy) منتشرشده است که حضور یک منبع رادیویی دوگانه در قلب این کهکشان را آشکار میسازد. این احتمال وجود دارد که این زوج رادیویی درواقع دو سیاهچاله ابَرپرجرم باشند که در مداری که تنها یک سال نوری از هم فاصله دارد به دورهم در حال چرخش هستند. اگر این یافته تائید شود این نزدیکترین جفت سیاهچالهای یافت شده تا کنون است. رکورد فعلی در اختیار زوجی است که در کهکشانی به شمار 0402 379 کشفشده و حدود 24 سال نوری از هم فاصله دارند.
این احتمال وجود دارد که این دو کهکشان از جریان موادی تغذیه میکنند که بهواسطه نیروی گرانش عظیم این کهکشان از کهکشانهای همسایه کوچکتر برداشت میکند.
رصدهای انجامشده توانست دو منبع رادیویی فوقالعاده نزدیک را در قلب این کهکشان شناسایی کند که پیشتر بهصورت یک منبع دیده میشدند. اگر این توضیح درباره منشأ این تابشها تائید شود و مشخصی شود که دو سیاهچاله مسئول آن هستند در این صورت این دو سیاهچاله باید درمجموع جرمی معادل 400 میلیون برابر خورشید ما داشته باشند و در مداری به قطر یک سال نوری هم دیگر را د.ر بزنند.
NASA / ESA / the Hubble Heritage Team (STScI/AURA) / ESA / Hubble Collaboration / A. Evans (Univ. of Virginia, Charlottesville / NRAO / Stony Brook Univ.)
وجود چند سیاهچاله در قلب کهکشانهای بزرگ موضوع عجیب و تازهای نیست. این ایده وجود دارد که کهکشانهای بزرگ در اثر ادغام کهکشانهای دیگر در هم به وجود میآیند. بدین ترتیب این فرض که در مرحلهای از حیات کهکشانهای غولپیکر، بهجای یک سیاهچاله مرکزی شاهد حضور دو سیاهچاله در مرکز باشیم موضوع غیرمنتظرهای نیست؛ اما به دام انداختن چنین زوجهایی بهخصوص اگر تا این حد به هم نزدیک باشند امری چالشبرانگیز به شمار میرود.
سوال های بسیاری در ذهن دانشمندان درباره نحوه تعامل چنین کهکشانهایی وجود دارد که کشف نمونههای احتمالی بیشتر به درک و پاسخگویی آن کمک میکند؛ اما فارغ از جزییات فنی، نمیتوان در یک نکته شک کرد که رابطه چنین زوجی – در صورت تائید – رابطهای آرام و دوستانه نیست و محیط اطراف آنها تحت تأثیر تعامل پرآشوب آنها بههیچوجه محیط رام و آرامی نخواهد بود.
—
پوریا ناظمی
No tags for this post.